Οι
πανηγυρικοί τόνοι με τους οποίους η
Διοίκηση της ΠΚΜ υπερηφανεύεται,
(βλ.ΔΤ
22/2/2017),
για το «κατόρθωμα» της, ότι είναι η πρώτη
Περιφερειακή που ξεκίνησε φέτος το
πρόγραμμα της «Επισιτιστικής και Βασικής
Υλικής Συνδρομής» (με
συγχρηματοδότηση του Ταμείου Ευρωπαϊκής
Βοήθειας για τους Απόρους (ΤΕΒΑ),
αποτελούν πρόκληση για τα φτωχά λαϊκά
στρώματα της Κεντρικής Μακεδονίας, που
ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχιας και
εξαθλίωσης .
Η
πρωτιά που χαρακτηρίζει την Π.Κ.Μ. είναι
πρωτιά ανεργίας, φτώχιας και εξαθλίωσης
που ξεπερνά το 1/3 του πληθυσμού της και
την κατατάσσει ανάμεσα στις πρώτες
περιφέρειες της χώρας σε αυτούς τους
δείκτες.
Είναι
ακόμα μεγαλύτερη η πρόκληση μιας και
στον 21Ο αιώνα που ζούμε η
παραγωγικότητα της εργασίας, οι
δυνατότητες της επιστήμης και των
τεχνολογικών εφαρμογών της, οι παραγωγικές
δυνατότητες της χώρας μας, στις οποίες
η ΠΚΜ έχει σημαντικότατο ειδικό βάρος,
μπορούν όχι μόνο να εξαλείψουν την
πείνα και την φτώχια αλλά να
διασφαλίσουν τις προϋποθέσεις ώστε οι
εργαζόμενοι συνολικά ο λαός μας να έχουν
υπερεπάρκεια και σε ποιοτικά είδη
διατροφής και σε κάθε λογής αγαθά που
θα τους επιτρέπουν να ζουν ικανοποιητικά
με βάση τις σύγχρονες ανάγκες τους.
Η
διοίκηση της ΠΚΜ ουσιαστικά επιχειρεί,
(και με το συγκεκριμένο ΔΤ), να συγκαλύψει
τις σοβαρότατες ευθύνες της για
φτώχια και την εξαθλίωση του λαού στην
περιφέρεια μας. Για την εφαρμογή της
πολιτικής όλων διαχρονικά των αστικών
κυβερνήσεων και της σημερινης συγκυβέρνσης
ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά και της ΕΕ που
οδήγησε και διατηρεί μεγάλα τμήματα
του λαού μας σε συνθήκες ακραίας φτώχιας.
Που οδήγησε στην ανεργία εκατομμύρια
εργαζομένους, που έκλεισε εκατοντάδες
χιλιάδες επιχειρήσεις, που ξεκληρίζει
την μικρομεσαία αγροτιά. Μια πολιτική,
που και η ίδια η Περιφέρεια εφαρμόζει
ως βασικός κρίκος του κρατικού
μηχανισμού.
Προσπαθεί
η διοίκηση της ΠΚΜ αφενός να εθίσει τους
εργαζόμενους ότι πρέπει να αρκούνται
σε ένα ξεροκόμματο με το οποίο τον
ελεούν οι ίδιοι που τον οδηγούν στην
εξαθλίωση. Αφετέρου
επιχειρεί να εξωραΐσει την ΕΕ
εμφανίζοντας την ως ευεργέτη των φτωχών
λαϊκών στρωμάτων που έχουν ενταχθεί
στο πρόγραμμα, ενώ είναι υπεύθυνη
με την πολιτική της για την κατάστασή
τους.
Οι
άνθρωποι του μόχθου που τους έχουν
οδηγήσει στην εξαθλίωση, όσο και αν
έχουν ανάγκη και από αυτά τα ελάχιστα
του συγκεκριμένου προγράμματος, δεν
πρέπει να συμβιβαστούν με τις μειωμένες
απαιτήσεις, τη μιζέρια, τη διαχείριση
της φτώχειας.
Αυτό
που χρειάζεται είναι να ανασυνταχθεί
το εργατικό κίνημα, να μπουν νέες δυνάμεις
στη μάχη. Όλοι μαζί, εργάτες, υπάλληλοι,
βιοπαλαιστές αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι
ΕΒΕ, νέοι και γυναίκες ενάντια στο κοινό
εχθρό, το καπιταλιστικό σύστημα και τα
μονοπώλια, που φέρνουν συνεχώς νέα
βάσανα.
Δεν
υπάρχει άλλος δρόμος για να αποκρούσουμε
την επίθεση στα εργατικά- λαϊκά δικαιώματα,
να διεκδικήσουμε την αναπλήρωση των
απωλειών, τη στοιχειώδη ικανοποίηση
των σύγχρονων αναγκών και για να
προετοιμάσουμε τις νέες αναμετρήσεις,
τους νέους νικηφόρους αγώνες, με στόχο
την πραγματική εξουσία του λαού, τη μόνη
που μπορεί να ικανοποιήσει τις σύγχρονες
ανάγκες του, σύμφωνα με τις επιστημονικές
και τεχνολογικές κατακτήσεις.
