Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ
Τη δραστική περικοπή και αυτής της κουτσουρεμένης κρατικής χρηματοδότησης προς τις περιφέρειες και τους δήμους, ανακοίνωσαν ουσιαστικά χτες οι υπουργοί Εσωτερικών Γ. Ραγκούσης και Οικονομικών Γ. Παπακωνσνταντίνου σε κοινή τους συνέντευξη. Οι δύο υπουργοί, παρουσιάζοντας τα οικονομικά στοιχεία των ΟΤΑ, όπως αυτά καταγράφονται στη βάση δεδομένων του υπουργείου Εσωτερικών (απολογιστικά στοιχεία 2010 και στοιχεία για το πρώτο τρίμηνο 2011), κατέληξαν σε μια εκτίμηση, βάσει της οποίας τα έσοδα του συνόλου των δήμων και των περιφερειών είναι μεγαλύτερα από τα έξοδά τους. «Πρόβλημα υποχρηματοδότησης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δεν υφίσταται», δήλωσε περιχαρής ο Γ. Παπακωνσταντίνου, κάτι που επικρότησε και ο Γ. Ραγκούσης.
Συγκεκριμένα, η εκτίμηση των δύο υπουργείων σε ετήσια βάση εμφανίζει το σύνολο των δήμων να έχει σταθερά, συνολικά, έσοδα 4,010 δισ. ευρώ και ελάχιστο κόστος λειτουργίας (έξοδα) 3,8 δισ. ευρώ. Επίσης, οι Περιφέρειες στο σύνολό τους εμφανίζονται να έχουν σταθερό σύνολο εσόδων 670,2 εκατ. ευρώ και σύνολο ελάχιστου κόστους λειτουργίας και τοκοχρεολυσίων 582,5 εκατ. ευρώ.
Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια
Η εικόνα που εμφάνισαν οι δύο υπουργοί ασφαλώς είναι ψευδής και απέχει μακράν της πραγματικότητας, σύμφωνα με τα ίδια τα στοιχεία της κυβέρνησης. Στα προαναφερόμενα έξοδα των δήμων η κυβέρνηση υπολογίζει μόνο το ελάχιστο κόστος λειτουργίας τους, δηλαδή μια απλή τυπική λειτουργία, χωρίς να λογαριάζεται, για παράδειγμα, το κόστος των έργων, οι υποχρεώσεις απέναντι σε προμηθευτές κ.ά. Επίσης στα έσοδα των δήμων υπολογίζεται ότι από τους Κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους θα λάβουν 2,14 δισ. ευρώ, ενώ ο Προϋπολογισμός που ψήφισε η Βουλή, και είναι νόμος του κράτους, ανεβάζει αυτό το ποσό στα 3,526 δισ. ευρώ. Γίνεται δηλαδή φανερό ότι οι δήμοι, με τις νέες κυβερνητικές αλχημείες, θα πάρουν από τους ΚΑΠ 1,386 δισ. ευρώ λιγότερα από τα προϋπολογισθέντα. Για να συμπληρώσουν όμως το ελάχιστο κόστος λειτουργίας τους, που τα δύο υπουργεία υπολογίζουν στα 3,8 δισ. ευρώ, θα πρέπει μέσα από τα δημοτικά τέλη και τις ανταποδοτικές υπηρεσίες να χαρατσώσουν τους πολίτες με τον πιο βάρβαρο τρόπο ώστε να εισρεύσει στα ταμεία τους ένα ποσό ύψους 1,66 δισ. (3,8 δισ.-2,140 δισ.=1,66 δισ. ευρώ).
Για τις Περιφέρειες ο κρατικός προϋπολογισμός προβλέπει να πάρουν 849 εκατ. ευρώ. Με τους νέους υπολογισμούς των δύο υπουργείων θα πάρουν 620,2 εκατ. ευρώ, δηλαδή 229 εκατ. λιγότερα. Επίσης, τα δύο υπουργεία προβλέπουν ότι τα έσοδα των Περιφερειών θα φτάσουν στα 670,2 εκατ. ευρώ, πράγμα που σημαίνει ότι πέραν των ΚΑΠ θα προκύψουν έσοδα από τοπικά τέλη και υπηρεσίες ύψους 50 εκατ. ευρώ.
Ποιος πληρώνει το μάρμαρο
Ετσι, μπαίνει μεγάλο μαχαίρι στην κρατική χρηματοδότηση των ΟΤΑ. Μια χρηματοδότηση που προέρχεται από την τσέπη των εργατικών λαϊκών οικογενειών, καθώς αφορά ποσοστό επί συγκεκριμένων φόρων και η οποία είναι ανεπαρκής (ακόμη και αν δινόταν όπως προβλέπει ο προϋπολογισμός) σε σχέση με το κόστος των υπηρεσιών και αρμοδιοτήτων που έχουν μεταφερθεί από την κεντρική στην τοπική διοίκηση. Οι περικοπές αυτές, που αφορούν σε έργα και υπηρεσίες με σοβαρό κοινωνικό χαρακτήρα, χτυπάνε άμεσα σε δύο κατευθύνσεις. Η μία αφορά στους εργαζόμενους στις περιφέρειες και τους δήμους, καθώς πολλοί από αυτούς θα βρεθούν στο δρόμο, στο πλαίσιο του περιορισμού των θέσεων εργασίας, ενώ όσοι θα συνεχίζουν να εργάζονται- ενόψει και του νέου μισθολογίου - θα δοκιμάσουν νέα μείωση των αποδοχών τους. Η δεύτερη αφορά στα λαϊκά στρώματα τα οποία θα κληθούν να καλύψουν από την τσέπη τους αυτές τις περικοπές, ενώ ταυτόχρονα θα βρεθούν μπροστά σε χειρότερη υποβάθμιση των κοινωνικών υπηρεσιών που τους παρέχονται.
Τέλος, στο πλαίσιο της χτεσινής συνέντευξης Τύπου οι δύο υπουργοί ανακοίνωσαν και την πρόθεση της κυβέρνησης να αλλάξει τον τρόπο χρηματοδότησης των ΟΤΑ. «Είναι απαραίτητο να επιτευχθεί η σταθεροποίηση των πόρων της αυτοδιοίκησης, αξιολογώντας τον τρόπο χρηματοδότησής της», είπαν χαρακτηριστικά. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι το κράτος φροντίζει να απαλλαγεί, όσο περισσότερο γίνεται, από το κόστος χρηματοδότησης των υπηρεσιών και αρμοδιοτήτων του, τις οποίες μετέφερε σε περιφέρειες και δήμους, ενώ δεν αποκλείεται και η κατά περίπτωση διαφοροποίηση της χρηματοδότησης ανάλογα με το πώς το ίδιο (το κράτος δηλαδή) υπολογίζει τα έσοδα και κοστολογεί τις δαπάνες τους, ανεξάρτητα από το τι υπαγορεύουν οι πραγματικές λαϊκές ανάγκες.
Πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
