Ηγετική φυσιογνωμία της γενιάς
του , ο Ντίνος Τριαρίδης, πρώην υπουργός
Μακεδονίας - Θράκης καθηγητής Ιατρικής, πρόεδρος του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ τη
δεκαετία του '80, έφυγε χθες τα ξημερώματα χάνοντας τη μάχη με τον καρκίνο.
Στη διάρκεια της δικτατορίας
συνελήφθη, βασανίστηκε και εκτοπίστηκε στη Φουρνά και στη Μακρακώμη για τρία
χρόνια - από το 1969 έως και το 1972.
Τα στερνά τιμούν τα πρώτα …
Γράφει ο Νίκος Μπρουσκέλης
Θα περιμένατε πιθανώς , οι περισσότεροι , να αναφερθούμε, στις
δίδυμες εκλογές, στο νέο πολιτικό τοπίο, στη Μέρκελ, στον Σαμαρά, στον Τσιπρα,
στο τεθνεόν ΠΑΣΟΚ ή σε άλλες καταστάσεις που απασχολούν την "πολιτική
καθημερινότητα του τόπου". Δυστυχώς, άλλαι οι βουλαί του Κυρίου…
Θα σας διηγηθώ, λοιπόν, σήμερα μια αληθινή ιστορία…
Η ιστορία μας τοποθετείται χρονικά στο χειμώνα του 1962. Λίγους
μήνες πριν είχαν προηγηθεί οι εκλογές της βίας και νοθείας του 1961. Ο πρώτος
ανένδοτος είχε ξεκινήσει. Το φοιτητικό κίνημα πρωτοστατούσε, τότε, στον αγώνα
για δημοκρατία και ελευθερία. Ήταν η γενιά της δεκαετίας του '60, η γενιά του
1-1-4, του αγώνα για το 15 % στην Παιδεία.
Μισό αιώνα πριν… .
Ένας νεαρός άνδρας ανέβηκε βιαστικά τα σκαλιά της οικίας των
Παπανδρέου στο Καστρί.
- "Ανδρέα, φεύγω για Θεσσαλονίκη απόψε ", είπε στον Ανδρέα
Παπανδρέου ο νεαρός άνδρας.
-"Αντώνη, που θα πας απόψε μες την νύχτα, με τέτοιον καιρό;
Πρέπει να έχεις σοβαρό λόγο, για να το κάνεις αυτό. Τι συμβαίνει ;"
-"Μου έχουν μιλήσει για έναν νεαρό φοιτητή της Ιατρικής στην
πόλη, που εκφωνεί πύρινους λόγους. Πρέπει να πάω να τον γνωρίσω…"
Έτσι κι έγινε. Ο Αντώνης ταξίδεψε εκείνη την νύχτα για Θεσσαλονίκη.
Το πρωί, στους χώρους του Πανεπιστημίου της πόλης, γνώρισε τον νεαρό τότε
φοιτητή για τον οποίο είχε μάθει και αποτέλεσε την αιτία του ταξιδιού του. Το
όνομα του ; Ντίνος Τριαρίδης…
Ο Ντίνος του γνώρισε τους συντρόφους του. Ήταν άλλοι τέσσερις νέοι,
όλοι από την Μακεδονία. Τον Τάσο Τερζή από την Πιερία, τον Γιώργο Σιδηρόπουλο
από την Πέλλα, τον Δημήτρη Μπρουσκέλη από την Ημαθία και τον Αλέκο Αθανασιάδη
από την Καβάλα.
Ο Αντώνης γύρισε ικανοποιημένος στην Αθήνα. Ο πρώτος πυρήνας του
Ανδρέα στην Μακεδονία είχε στηθεί….
Έστησαν στην αρχή μια εφημεριδούλα, την Νέα Γενιά, με έμφαση στον
κοινωνικό ριζοσπαστισμό, που κυκλοφορούσε στους πέντε νομούς της Μακεδονίας. Το
φύλλο τύπωνε σε ένα υπόγειο της Προξένου Κορομηλά στην Θεσσαλονίκη ο Τάσος
Τσιάρτας. Πρωτοστάτησαν στην οργάνωση
της ΕΔΗΝ, της νεολαίας της Ενωσης Κέντρου, του Γεωργίου Παπανδρέου, στους
νομούς τους. Η 21η Απριλίου τους έπιασε στον ύπνο. Κυνηγήθηκαν (ο Ντίνος για
παράδειγμα φυλακίστηκε για τρία χρόνια), αλλά παρέμειναν ενωμένοι και βοηθούσαν
καθόλη την διάρκεια της επταετίας, τις οικογένειες των συντρόφων τους που
μπαινοέβγαιναν στις φυλακές. Συνδέθηκαν στενά με τον Αλέκο Παναγούλη, ενώ
διατηρούσαν πάντα δεσμούς με τον Ανδρέα, ο οποίος βρίσκονταν στο εξωτερικό. Στη
μεταπολίτευση οργανώθηκαν στο ΠΑΣΟΚ και ο καθένας από αυτούς τράβηξε τον δρόμο
του, επιτυχημένοι και καταξιωμένοι τόσο στον επαγγελματικό και κοινωνικό, όσο
και στον πολιτικό στίβο.
Ο Ντίνος, καταξιώθηκε επαγγελματικά, κατάφερε να γίνει
Καθηγητής ΩΡΛ του ΑΠΘ. Η πολιτική του
καταξίωση ήρθε με την εκλογή του ως αντιπροσώπου του Ν. Κιλκίς στο Κοινοβούλιο.
Είχε την τύχη να διατελέσει και Υπουργός Μακεδονίας – Θράκης την περίοδο 1993-
1996. Άνθρωπος αληθινά εξωστρεφής, δημιουργικός, μια πραγματικά χαρισματική
προσωπικότητα, από τους ευπατρίδες της πολιτικής, είχα την τύχη και την τιμή να
συνομιλήσω πολλές φορές μαζί του, τόσο για ζητήματα του κλάδου μας, όσο και για
πολιτικά θέματα. Το ήθος, η εντιμότητα, η ειλικρίνεια, η καθαρότητα των απόψεων
του στις κουβέντες μας, θα μου λείψουν. Την τελευταία μάχη της ζωής του, την
έδωσε αποφασισμένος , οπλισμένος με
θάρρος και γενναιότητα αν και γνώριζε ότι θα την χάσει.
Η παρακαταθήκη που αφήνει στα παιδιά του, αλλά και σε εμάς που
είχαμε την χαρά, να μας νιώθει δικούς του ανθρώπους, θα είναι σημείο αναφοράς
για το υπόλοιπο του βίου μας.
Ν . ΜΠΡΟΥΣΚΕΛΗΣ
Χειρουργός Ουρολόγος
