Γράφει ο : Τάσος
Τασιόπουλος
Δημ.
σύμβουλος του δ. Αλεξάνδρειας
Υπάρχει μία κατάπτωση στην ελληνική κοινωνία η οποία όμως δεν
οφείλεται στη δημοκρατία αλλά στην ηθική αντίληψη που διαμορφώνουν οι πολίτες,
η παιδεία και οι θεσμοί.
Όταν η ηθική αντίληψη που με συνέπεια καλλιεργείται για
χρόνια και χρόνια, υποστηρίζει ότι αν σου δοθεί η ευκαιρία να «τα πιάσεις» και
εσύ δεν το κάνεις, είσαι ούτε λίγο ούτε πολύ «μακάκας», τότε ασφαλώς και ο
τρόπος που λειτουργούν όσοι έχουν το χέρι στο βάζο με το μέλι – εκτός ελάχιστων
εξαιρέσεων- μιλούν για την πέτρα που πέφτει στο νερό και όχι για το χέρι που
την έριξε και αυτό το κάνουν γιατί θέλουν και να κρύψουν και να κρυφτούν.
Το παραπάνω μάλλον δεν
θέλει να το κάνει πρωτοκλασάτο στέλεχος της απερχόμενης διοίκησης του δήμου
Αλεξάνδρειας το οποίο σε ραδιοφωνική του συνέντευξη εστίασε τα λεγόμενα του σε
βιωματικές καταστάσεις που οδηγούν στο συμπέρασμα – αν όχι στην βεβαιότητα- ότι
η παράταξη του δημάρχου, από την οποία αποστασιοποιήθηκε, πρόδωσε τις
προσδοκίες όσων την υποστήριξαν εξαιτίας, μεταξύ άλλων, και της ανεπάρκειας του
πολιτικού της προσωπικού.
Αν είναι έτσι, τότε φαίνεται πως η ηθική αντίληψη που
προσπαθεί με τις πράξεις του να ξεκαθαρίσει ο πρώην πρόεδρος του Δημοτικού
Συμβουλίου κ. Ιω. Γκιουρτζής είναι προς τη σωστή κατεύθυνση και κυρίως είναι αντίθετη
με την ευθύνη που φέρνουν τυφλωμένοι άρχοντες που είναι σφιχτοδεμένοι στα
προσωπικά ταπεινά τους συμφέροντα και που ξεχνούν να προασπίσουν τα μεγάλα
συμφέροντα των πολιτών που τους ψήφισαν.
Όλα τα παραπάνω σίγουρα αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου
γιατί – όπως συμβαίνει με όλα τα παγόβουνα- τα πολλά βρίσκονται κάτω από την
επιφάνεια και αποτελούν ένα πλεόνασμα πράξεων ή παραλείψεων που οδηγούν
κατευθείαν στην πόρτα της δικαιοσύνης.
Η παράβαση καθήκοντος και το ξεπέρασμα του νόμου αφορά
ασφαλώς την κατοχύρωση των εξυπηρετήσεων ιδιωτικών συμφερόντων που περνάει
μερικές φορές και από το ανάθεμα κάποιων χαμένων μηχανοσήμων ή την απευθείας
ανάθεση έργων σε παρένθετα πρόσωπα, σε δημοτικούς εργολάβους ή σε συγγενείς.
Κάποτε νομίζω από τον καθηγητή κ. Καζάκο, άκουσα μια πικρή
πλην αληθινή τοποθέτηση περί των εγκατεστημένων και περιπλανώμενων κλεφτών.
Κλέφτες, λέει, υπάρχουν δύο ειδών.
Είναι οι περιπλανώμενοι και οι εγκατεστημένοι ή αλλιώς θεσμοθετημένοι
κλέφτες.
Περιπλανώμενοι κλέφτες είναι αυτοί που η ιδιοκτησία τους δεν
είναι ασφαλής και η αύξηση της παραγωγής και του πλούτου είναι αδύνατη.
Τι να σου κάνει ένας διαρρήκτης περιπτέρου ή τράπεζας, παρά
μόνον να αδειάσει το περίπτερο ή να πάρει ό, τι μπορεί και να σπάσει ό, τι
μπορεί από την τράπεζα και να αφήσει μετέωρη την απειλή για επανάληψη του
πλιάτσικου;
Όμως οι θεσμοθετημένοι κλέφτες προσπαθούν μια περιοχή να την
μετατρέψουν σε περιοχή τους.
Αυτοί δεν χτυπούν και φεύγουν. Οι εγκατεστημένοι κλέφτες
αποκτούν ένα προνόμιο όσον αφορά την ισχύ.
Στην περιοχή που διαφεντεύουν επιτρέπεται μόνον αυτοί να
παρανομούν. Οι παρανομίες τους προφανώς προϋποθέτουν την παραγωγή πλούτου και
αγαθών.
Οι θεσμοθετημένοι κλέφτες σιγά-σιγά οργανώνουν όλο και
καλύτερα τα πράγματα τους αλλά και τη συμπεριφορά τους. Δεν αφήνουν π.χ. άλλον
να πάρει την δημοπρασία και έτσι εισπράττουν πολλά και παριστάνουν ότι
υπηρετούν τον τόπο.
Το καλύτερο όμως είναι ότι καταφέρνουν να μετασχηματίσουν την
αναρχία των περιπλανώμενων κλεφτών σε διακυβέρνηση θεσμοθετημένων κλεφτών και
έτσι δυστυχώς δεν είναι εύκολο να κάνεις αντικαταστάσεις γιατί σχεδόν όλοι
ενδιαφέρονται για το μισθό και το τομάρι τους.
Ο κ. Καζάκος δεν διευκρίνισε ποιους εννοούσε θεσμοθετημένους
κλέφτες.
Λέτε εκτός από τους διαπλεκόμενους πολιτικούς να εννοούσε
και μερικούς θεωρούμενους ως άριστους ψηφοθήρες τοπικούς, οι οποίοι κατά
περίπτωση προωθούνται και εξυπηρετούν εκτός από τα συμφέροντα όσων τους ορίζουν
και τα ίδια και ιδιοτελή προσωπικά τους συμφέροντα παντελονιάζοντας ό, τι τους
προκύψει;
Λέτε;
