ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ....

Γράφει ο : Γ. Τζωρτζόπουλος

Κάθε μέρα, ώρα, λεπτό, δευτερόλεπτο και ένας νέος νόμος, υπουργική απόφαση, πράξη

νομοθετικού περιεχομένου κλπ., αβγαταίνουν τα λουκέτα στην αγορά, τα χαράτσια, τα υποσιτιζόμενα παιδιά, την ανεργία, τη μετανάστευση, τους άστεγους, τους επαίτες των συσσιτίων, τις αυτοκτονίες, την ανθρωπιστική κρίση, τις περικοπές μισθών, τις μειώσεις συντάξεων, τις εργασιακές ανατροπές, τους φοροληστρικούς εκβιασμούς και το ξεπούλημα της πατρίδας.

Όλοι μα όλοι, θύματα και κυβερνώντες, δηλώνουν ότι για όλα αυτά φταίει το κράτος, μόνο που οι τώρα κυβερνώντες αναφέρονται, κατηγορούν, καταγγέλλουν και στοχοποιούν τους πριν κυβερνώντες το κράτος.

Οι κάθε φορά νέοι κυβερνητικοί κουμανταδόροι του κράτους, έχουν μύρια τόσα να προσάψουν στους πρώην, για το σπάταλο, το διεφθαρμένο, το κομματικό κλπ, κράτος που δημιούργησαν.

Σε όλη αυτή όμως την σκυταλοδρομία του φτυσίματος προς τα πίσω και τους πίσω, σε συνδυασμό με την συνέχιση της ίδιας πολιτικής και το μεγάλωμα των καταστροφικών για τους πολλούς συνεπειών της, ένα κρίσιμο απουσιάζει και αυτό είναι το βασικό ερώτημα:

Ποιος είναι ο ιδιοκτήτης του κράτους;

Ας μη γελιόμαστε.

Το καπιταλιστικό κράτος είναι ιδιοκτησία του μεγάλου κεφαλαίου.

Τα υπουργικά συμβούλια, οι κυβερνήσεις, ελέγχονται, χειραγωγούνται και υπηρετούν το μεγάλο κεφάλαιο.

Το μεγάλο κεφάλαιο εξασφαλίζει την παντοδύναμη κυριαρχία του και καθυποταγμένες σε αυτό κυβερνήσεις, με εργαλείο την προπαγάνδα, την καθημερινή πλύση εγκεφάλου, τη διαμόρφωση ψυχολογίας και κυρίως καλλιεργώντας την αντιπαράθεση και τον γενιτσαρισμό στις κοινωνικές τάξεις.

Τα μαζικά μέσα αποβλάκωσης και παραπληροφόρησης παίζουν καταλυτικό ρόλο για να χάσει ο κόσμος αβγά και καλάθια.

Για τούτο:

Ø      Συμπεριφέρεται και αντιμετωπίζει σαν φυσικό φαινόμενο την καταστροφή της ζωής του.

Ø      Μιλά για λαθρομετανάστη και όχι για ανθρώπινη ύπαρξη.

Ø      Μπορεί να σφαχτεί με τον γείτονα αν του κάνει ζημιά στο κλίμα η κατσίκα αλλά δεν αντιδρά ενάντια σε αυτούς που του παίρνουν το χωράφι και το σπίτι.

Ø      Έχει νύχτες εφιαλτικές μην τάχατες φύγουμε από το ευρώ ή μας εγκαταλείψει το ΝΑΤΟ.

Ø      Κρέμεται από τα στόματα των συστημικών δημοσιογράφων, μη χάσει λέξη από τα σπουδαία που τον ταΐζουν όλο το 24ωρο, όπως αν ξενοπηδάει ο Ολάντ, αν χωρίζει ο Ομπάμα, που πήγε ο Λιάπης, ποιος πιστεύει στο Θεό και αν κάνει τον σταυρό του.

Ø      Για να ζεσταθεί καίει μελαμίνες αλλά δεν διεκδικεί φτηνό πετρέλαιο.

Ø      Ποδοπατιέται μπροστά στις εικόνες αναζητώντας από τον επουράνιο να καθαρίσει για πάρτη του.

Ø      Κατρακυλά στα κρεματόρια του ναζισμού αφρίζοντας ενάντια στον κομμουνισμό.

Ø      Θεωρεί πρόοδο, ανάπτυξη και δημοκρατική του κατάκτηση να βρίσκει μαγαζιά ανοιχτά τις Κυριακές.

Ø      Νιώθει αντιστασιακός,  υποστηρίζοντας τις αντιπάλους των γερμανικών ομάδων στο ποδόσφαιρο αλλά την ίδια ώρα ψωνίζει στα LIDL και τους άλλους γερμανικούς ομίλους.

Κάθε κείμενο, όπως και προφορικός λόγος που κάνει επισημάνσεις, έχει μια υποχρέωση και αυτή είναι να απαντήσει στο ερώτημα: τι προτείνεις;

Η απάντηση λοιπόν είναι απλή και λακωνική:

√ Αντικαθιστάς μέσα σου τον περήφανο Ελληνάρα με ταξική συνείδηση.

√ Απαιτείς κατάργηση της δυνατότητας μιας χούφτας ιδιωτών να εκμεταλλεύονται  την υπεραξία της δουλειάς.

√ Επαναστατείς και παύεις να βλέπεις, να ακούς και να πιστεύεις αυτά που οι άλλοι – που σε καταντήσανε έτσι – θέλουν.