Ολη
τη φρικαλεότητα του ιμπεριαλισμού, που
οικοδομεί τραγωδίες για τους λαούς κάθε
γωνιάς του πλανήτη, βεβαιώνουν οι
εξελίξεις στη Μέση Ανατολή. Οι εικόνες
με τα ματωμένα παιδικά κορμιά, τα
γκρεμισμένα χαμόσπιτα, τις μαυροντυμένες
μανάδες δεν είναι απλά «ένα δράμα» ή
«ένα έγκλημα», όπως όλο και περισσότεροι
δηλώνουν τις τελευταίες μέρες. Οποιος
γεμίζει οργή μπροστά στο συνεχιζόμενο
αιματοκύλισμα του παλαιστινιακού λαού,
δεν αρκεί να το αντιμετωπίζει ως μια
«ανθρώπινη τραγωδία». Σήμερα, σε συνθήκες
που οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις
για τον έλεγχο αγορών, πηγών και δρόμων
Ενέργειας οξύνονται, που οι «ζώνες»
πολέμου επεκτείνονται, που πολλαπλασιάζονται
οι εστίες αντιπαραθέσεων, γίνεται ακόμα
πιο επιτακτική η ανάγκη να φωτίζονται
ολόπλευρα οι αιτίες αυτών των συγκρούσεων,
να ερμηνεύονται και να αναλύονται ταξικά
οι εξελίξεις.
Καθόλου
τυχαία, το ΚΚΕ αντέδρασε άμεσα στις
εξελίξεις. Εξέφρασε έμπρακτα τη σταθερή
αλληλεγγύη του στον παλαιστινιακό λαό,
με πρωτοβουλίες, όπως και τα συλλαλητήρια
που οργάνωσε σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη,
καλώντας το λαό να κάνει δική του υπόθεση
τον τερματισμό της αιματοχυσίας. Να
απαιτήσει από την ελληνική κυβέρνηση
να σταματήσει κάθε είδους οικονομική
και στρατιωτική συνεργασία με την
κυβέρνηση του Ισραήλ. Καθαρά και ξάστερα,
ανέδειξε τις ειδικές ευθύνες που έχουν
ΕΕ - ΗΠΑ, αλλά και όλοι όσοι τηρούν «ίσες
αποστάσεις» μεταξύ θύματος και θύτη.
Το
ΚΚΕ πρωτοστάτησε για να εκδοθεί Κοινή
Ανακοίνωση δεκάδων Κομμουνιστικών και
Εργατικών Κομμάτων από όλο τον κόσμο,
αναδεικνύοντας την ευθύνη που έχουν οι
επαναστατικές δυνάμεις για την αφύπνιση
και οργάνωση των λαών ενάντια στα
ιμπεριαλιστικά σχέδια. Αξιοποίησε τη
συμμετοχή του στο Ευρωκοινοβούλιο, με
σχετική Ερώτηση, αλλά και τοποθέτηση.
Η
νέα φονική επιχείρηση σε βάρος ενός
λαού που αγωνίζεται για να έχει τη δική
του πατρίδα εκδηλώνεται σε μια περίοδο
που η ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής
αποτελεί πεδίο έντονων ανταγωνισμών,
διεργασιών και ανακατατάξεων. Το Ισραήλ
εξαπολύει ακόμα μια δολοφονική επιδρομή,
αναζητώντας τρόπους να υπερασπιστεί
τα γεωπολιτικά συμφέροντα της άρχουσας
τάξης, ανήσυχο ότι η θέση του και ο
αναβαθμισμένος ρόλος του στην περιφέρεια
μπορεί να διακυβευτούν, αν κάτι τέτοιο
δε συμβαίνει ήδη. Την ίδια στιγμή,
φαίνεται ότι άλλες δυνάμεις επιχειρούν
να διαδραματίσουν ενεργότερο ρόλο στις
εξελίξεις. Για παράδειγμα, η Τουρκία
ανέλαβε πρωτοβουλία για διαπραγμάτευση
μιας πρότασης εκεχειρίας στη Λωρίδα
της Γάζας, υψώνοντας ξανά τους τόνους
απέναντι στο Ισραήλ.
Ολα
αυτά εξελίσσονται ενώ συνεχίζονται οι
επαφές που θα καθορίσουν αν στο πολύ
κοντινό Ιράν θα αρθούν οι κυρώσεις που
περιορίζουν σημαντικά τις επενδύσεις
δυτικών μονοπωλίων στη χώρα, ενώ το Ιράκ
κινδυνεύει με κατακερματισμό. Σε όλη
την περιοχή ενισχύεται η παρουσία
ισλαμιστικών οργανώσεων που βεβαιώνουν
ότι η ενδοαστική αντιπαράθεση μπορεί
να πάρει διάφορες μορφές. Με λίγα λόγια,
ολόκληρη η περιοχή της Μέσης Ανατολής,
μια περιοχή γεμάτη φυσικό πλούτο και
με κρίσιμη γεωστρατηγικά θέση, «φιλοξενεί»
εξελίξεις που συνθέτουν ένα περίπλοκο
«κουβάρι» με απρόβλεπτες συνέπειες για
τους λαούς.
Μέσα
σε αυτό το πλαίσιο, η αστική τάξη κάθε
χώρας μελετά επιλογές που θα διαφυλάξουν
τα δικά της συμφέροντα, με το βλέμμα
στραμμένο στα επενδυτικά σχέδια που
έχουν ήδη ξεκινήσει ή δρομολογούνται
σε κλάδους όπως η Ενέργεια, το Εμπόριο,
οι Υποδομές, οι Μεταφορές και άλλους.
Επιλογές που διαμορφώνουν ένα γεωπολιτικό
χάρτη, τον οποίο υπαγορεύουν τα κέρδη
των μονοπωλίων και οι συμβιβασμοί και
ανταγωνισμοί που διαδέχονται ο ένας
τον άλλον μέσα σε συνθήκες μιας όλο και
μεγαλύτερης αλληλεξάρτησης των
καπιταλιστικών οικονομιών. Το σίγουρο
είναι πως οι ιμπεριαλιστές δεν έχουν
κανένα δισταγμό να χύνουν το αίμα των
λαών για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά
τους. Ο,τι δεν μπορούν να καταφέρουν με
την «ειρήνη» τους, το ολοκληρώνουν με
τους πολέμους τους.
πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
