Οι καταργήσεις και οι συγχωνεύσεις σχολείων που προωθεί η κυβέρνηση, δίνουν ένα ακόμα χτύπημα, στο δικαίωμα στη μόρφωση. Το σχολείο της δήθεν «δημιουργικής μάθησης και της ελεύθερης σκέψης», το «νέο» σχολείο είναι ένα ψέμα.
Tις μέρες αυτές βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία με την οποία θα αποφασιστούν ποια σχολεία θα συγχωνευθούν ή και θα καταργηθούν. Αντιδράσεις για το θέμα αυτό υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα. Oι αποφάσεις του Υπουργείου είναι ειλημμένες. Άλλωστε η διαδικασία της διαβούλευσης κράτησε, για τα προσχήματα, τέσσερις μέρες. Στόχος τους είναι να δημιουργηθούν μεγάλα πολυδύναμα σχολικά κέντρα, δηλαδή, σχολικές μονάδες μεγαλύτερες από τις ήδη υπάρχουσες. Με τον τρόπο αυτό:
Α) Οι μαθητές θα στοιβαχθούν στις σημερινές περιορισμένες σχολικές υποδομές. Τα 30άρια τμήματα θα είναι στην ημερήσια διάταξη. Η μαθησιακή διαδικασία θα υποστεί κατακόρυφη υποβάθμιση. Η μετακίνηση πολλών μαθητών θα δυσκολέψει κατά περίπτωση(ταλαιπωρία-κόστος), μιας και αυτή χρεώνεται στους γονείς.
Β) Οι αισθητά λιγότεροι οικονομικοί πόροι που δίνονται στην εκπαίδευση (μείωση του κρατικού προϋπολογισμού κατά 22%) θα κατανεμηθούν σε αριθμητικά λιγότερα, αλλά μεγαλύτερα σχολεία. Άρα, τα σχολεία θα αδυνατούν να ανταποκριθούν στις αυξημένες υποχρεώσεις τους και θα αναγκασθούν να αναζητήσουν άλλους τρόπους οικονομικής επιβίωσης μέσα από χορηγούς και επιχειρηματίες.
Γ) Περιορίζεται ο αριθμός των διορισμένων εκπαιδευτικών, που μαζί με την γενίκευση των ελαστικών σχέσεων εργασίας (ωρομίσθιοι, ΕΣΠΑ, μειωμένου ωραρίου κλπ) θα έχει δραματικές συνέπειες στη μόρφωση των παιδιών του λαού. Ταυτόχρονα, ανοίγει περαιτέρω ο δρόμος για απολύσεις εκπαιδευτικών, με πρόσχημα πάντα πως, όταν δεν υπάρχει αντικείμενο εργασίας, μονιμότητα δεν υφίσταται.
Δ) Προωθείται το σχολείο της αγοράς. Ένα σχολείο, παραδομένο στις κάθε φορά, δυνατότητες της τοπικής αυτοδιοίκησης. Η κυβέρνηση επιχειρεί σε περιφερειακό επίπεδο να σπάσει τον ενιαίο χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Δε θα υπάρχει ενιαίο πρόγραμμα, αλλά η κάθε περιοχή ή και σχολείο θα μπορεί να διαμορφώσει το δικό του πρόγραμμα σπουδών, ενισχύοντας έτσι την ταξική κατηγοριοποίηση των σχολείων. Τα βασικά μαθήματα θα διδάσκονται με κριτήριο τις «τοπικές» ιδιαιτερότητες και τη «χρηστική» τους αξία στην «αγορά», ενώ μαθήματα και δραστηριότητες που θα συνδέονται με την επιχειρηματικότητα θα ενισχυθούν ιδιαίτερα.
Δεν ενδιαφέρει το Υπουργείο η ενίσχυση της βασικής μόρφωσης, αλλά η γρήγορη εξώθηση των μαθητών στην αγορά εργασίας με τις ανάλογες δεξιότητες. Στην κατεύθυνση αυτή κινείται και το νομοσχέδιο για την Δια βίου μάθηση-κατάρτιση.
Ε) Δημιουργούνται μεγάλοι ενιαίοι σχολικοί χώροι, όπου διευκολύνεται η δράση των επίδοξων επιχειρηματιών «χορηγών». Οι υποψήφιοι «καλοθελητές επενδυτές» ξέρουν πολύ καλά ότι η οικονομική δυστοκία των σχολείων θα τα οδηγήσει, αργά ή γρήγορα, στην ανάγκη αναζήτησης οικονομικών στηριγμάτων. Άρα, ο χορηγός επιχειρηματίας θα επενδύει πια σε μεγαλύτερο χώρο δράσης και όχι σε μικρά σχολεία.
ΣΤ) Τα μεγάλα σχολεία-Λύκεια θα προσαρμοστούν στις νέες αλλαγές που ετοιμάζονται για τα Λύκεια, όπου ενισχύονται τα επιλεγόμενα μαθήματα. Όπως λέει η κ. Υπουργός, ο κάθε μαθητής θα μπορεί να διαμορφώνει το πρόγραμμα σπουδών του. Επίσης ενισχύεται το ψηφιακό σχολείο, όπου οι νέες τεχνολογίες, από αναγκαία υποστηρικτικά μέσα, τείνουν να υποκαταστήσουν το σχολικό βιβλίο.
Ζ) Η κοινωνικοποίηση των παιδιών στα μεγάλα σχολεία δυσκολεύει πάρα πολύ, πράγμα που αναφέρει και σχετικό έντυπο του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, που εκδόθηκε το 2000.
Η) Η οικοδόμηση του σχολείου που ονειρεύεται το υπουργείο, δηλαδή το νέο Καλλικρατικό σχολείο έχει εφαρμοστεί και σε άλλες χώρες, π.χ. Βρετανία. Εκεί, τα σχέδια αυτά έχουν δημιουργήσει σχολεία πολλών ταχυτήτων και εκπαιδευτικούς χωρίς ουσιαστικά εργασιακά δικαιώματα.
Τα σχέδια του Υπουργείου είναι κυνικά, ταξικά και βαθιά αντιπαιδαγωγικά. Η επιλογή για συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων είναι πολιτική και είναι κομμάτι της ίδιας στρατηγικής που νομιμοποιεί την εξαθλίωση για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Συνάδελφοι, μην κρίνετε τις συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων μόνο από οικονομική ή παιδαγωγική σκοπιά, πράγμα που σαφώς υπάρχει, ξεκομμένο από τις στοχεύσεις του υπουργείου για το τι σχολείο θέλει να οικοδομήσει. Αυτό κάνουν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες στην ΟΛΜΕ-ΔΟΕ διευκολύνοντας ή και στηρίζοντας τελικά την φιλοσοφία και στρατηγική του κεφαλαίου και της κυβέρνησης για το «νέο» σχολείο της αγοράς.
ΔΗΜΟΣΙΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΗΜΑΘΙΑΣ
ΕΣΑΚ ¬ ΔΕΕ
ΒΕΡΟΙΑ 8-3-2011
