της Βουλευτού του Κ.Κ.Ε. κας Δ. Μανωλάκου
Αντιπροσωπεία του ΚΚΕ επισκέφτηκε και ξεναγήθηκε στο εργοστάσιο Ζάχαρης του Νομού, συναντήθηκε με τον Πρόεδρο και το ΔΣ του Συλλόγου και μιλήσαμε, συζητήσαμε με τους εργαζόμενους, όπου έκφρασαν την αγωνία τους αν αύριο θα υπάρχει Ζάχαρη, τευτλοκαλλιέργεια, εργοστάσιο, αν αύριο υπάρχει δουλειά, πώς μπορούν να οργανώσουν τον αγώνα τους για να σωθεί μια μεγάλη παραγωγική μονάδα ωφέλιμη, χρήσιμη για τον τόπο.
Για το ΚΚΕ δεν ήταν η πρώτη φορά που ενημέρωνε τους εργαζόμενους. Και πριν δυο χρόνια όταν σχεδίαζαν τα σημερινά ενημερώναμε. Όμως η κυβέρνηση έχει σήμερα ένα εργαλείο που το λένε μνημόνιο για να εκβιάζει, να τρομοκρατεί, να πιέζει να περνούν τις αντιλαϊκές θηλιές στους εργαζόμενους, στους αγρότες, στους μικροεπαγγελματίες, χωρίς να τους επιτρέπουν ούτε να διαμαρτύρονται και ταυτόχρονα καλλιεργούν τη διχόνοια και τον εμφύλιο, για να κάνουν καλύτερα και γρηγορότερα τη δουλειά τους.
Φταίνε οι αγρότες που δεν καλλιεργούν τεύτλα έστω και με τις χαμηλές τιμές, για να ζήσει το εργοστάσιο και να έχουν να δίνουν την παραγωγή τους, λέει μια άποψη. Σωστά, εργοστάσιο χωρίς πρώτη ύλη δεν δουλεύει. Μα και η χαμηλή τιμή, στο σχέδιο είναι αυτό της εξόντωσης, αφού δεν αφήνει περιθώριο κέρδους για να ζήσει και να συνεχίσει τη δραστηριότητα ο μικρομεσαίος αγρότης.
Αν καλλιεργήσει θα καταστραφεί, για μια ακόμη χρονιά εισόδημα δε θα έχει, πιο γρήγορα πάει στο ξεκλήρισμα, γιατί και του χρόνου ίδιο θάναι το πρόβλημα.
Αλλοι προσπαθούν να πείσουν ότι το ένα εργοστάσιο ρίχνει το άλλο, των Σερρών το Πλατύ και αντίστροφα, γιατί; Για να υπάρχει εμφύλιος και όχι συντονισμός στον αγώνα, που πρέπει να δυναμώσει, ν’ αγκαλιάσει και να συντονιστεί με άλλους εργαζόμενους, αγρότες, μικροεπαγγελματίες.
Αφου τρώγονται μεταξύ τους πώς θα συντονιστούν για να γνωρίσουν τη στήριξη και αλληλεγγύη των άλλων θα λένε…
Αναφέρομαι σ’ αυτά γιατί ο δρόμος του αγώνα είναι μεν δύσκολος αλλά αναγκαίος και ο μοναδικός για να υπάρχει αποτέλεσμα.
Πιέζουν και βάζουν πεπονόφλουδες, για να μην τον διαβούν οι εργαζόμενοι, γιατί εκεί είναι η λύση και η σωτηρία από τα βάσανα και τα προβλήματα που είναι ίδια για τα λαϊκά στρώματα, τους εργαζόμενους και για την ΣΕΚΑΠ και για την ΕΛΒΙΖ και για τις πρώην ΔΕΚΟ. Είναι συνολικά αυτή η άγρια αντιλαϊκή επέλαση της κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ στο εισόδημα, το βιοτικό επίπεδο ζωής και τα κοινωνικά δικαιώματα αφορά όλους τους εργαζόμενους, την κάθε λαϊκή οικογένεια στην πόλη και το χωριό.
Μεγάλα θύματα είναι και οι αγρότες. Τον οικονομικό πόλεμο τον βιώνουν με την απούλητη παραγωγή που σαπίζει στις αποθήκες, με τις εξευτελιστικές τιμές των προϊόντων τους και τους εκβιασμούς από τους μεγαλέμπορους και βιομηχάνους, με τις πλάτες βέβαια των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Από το υψηλό κόστος παραγωγής με τις υψηλές τιμές στα λιπάσματα, φυτοφάρμακα, μηχανήματα κ.ά που διακινούν τα μονοπώλια και επιχειρηματικοί όμιλοι.
Την ίδια στιγμή η δραστική μείωση μισθών και συντάξεων, οι απολύσεις, φτώχεια και ανεργία εμποδίζει να ικανοποιήσουν ακόμη και διατροφικές ανάγκες σημαντικό τμήμα του λαού μας. Αυτή είναι η αντίφαση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής από τη μια η παραγωγή να σαπίζει στην αποθήκη και στα χωράφια και από την άλλη ο εργαζόμενος , ο άνεργος να μην μπορεί να αγοράσει τα αναγκαία για να ζήσει ικανοποιητικά.
Γι αυτό υποστηρίζουμε ότι ο καπιταλισμός σαπίζει. Δεν μπορεί να λύσει, να ικανοποιήσει βασικές ανάγκες του ανθρώπου, αντίθετα δημιουργεί βάσανα και αδιέξοδα, που πολλαπλασιάζονται και εντείνονται. Η ανεργία φτάνει το 15% και όλοι υποστηρίζουν ότι θα αυξηθεί και δεν είναι μόνο οι απολυμένοι από τον κρατικό τομέα και τις επιχειρήσεις. Είναι τα μικρομάγαζα που κλείνουν, οι μικρομεσαίοι γεωργοί και κτηνοτρόφοι που είναι καταχρεωμένοι και καταστρέφονται, είναι οι κρατικοσυνεταιριστικές εταιρίες που πάνε για ιδιωτικοποίηση ή κλείσιμο με δραματικές επιπτώσεις σε συνεταιριστικούς υπαλλήλους και αγρότες. Π.χ. στην περίπτωση της Βιομηχανίας ζάχαρης. Είχαμε 5 σύγχρονα εργοστάσια που καλύπταμε τις ανάγκες μας και είχαμε και εξαγωγές. Τευτλοπαραγωγοί είχαν εισόδημα και εργαζόμενοι στα εργοστάσια μόνιμη και σταθερή δουλειά και ένας σημαντικός αριθμός άλλων επαγγελμάτων γύρω από την παραγωγή ζάχαρης συνέβαλε στην παραγωγική αυτή διαδικασία. Δεν ήταν όλα τέλεια και αρμονικά, όμως σίγουρα ήταν ένας παραγωγικός τομέας. Ωστόσο η ΕΕ με την ΚΑΠ στην οποία συμφώνησαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, αποφάσισε τη μείωση της παραγωγής στο μισό των αναγκών μας. Γιατί εκτίμησαν τα ευρωπαϊκά μονοπώλια ότι έχουν πολλά περισσότερα να κερδίσουν με την αγορά ζάχαρης από τη Βραζιλία που είναι φτηνότερη και ταυτόχρονα να εξάγουν τα βιομηχανικά τους προϊόντα.
Ελλάδα δεν έχει εξαγωγές βιομηχανικών προϊόντων όπως τα πιο ισχυρά κράτη-μέλη της ΕΕ, αλλά είχε να κλείσει τα 2 από τα 5 εργοστάσια. Σήμερα με εργαλείο το μνημόνιο στα χέρια της κυβέρνησης και του κεφαλαίου που δρα σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων αποφασίζεται η ιδιωτικοποίηση ή κλείσιμο των 3 εργοστασίων της βιομηχανίας ζάχαρης. Ηδη σήμερα, απ’ ότι φαίνεται, η παραγωγή θάναι μόλις 32.000 τόνοι, δηλαδή, μόνο το 10% των αναγκών μας. Για την υπόλοιπη ποσότητα, το 90%, θα γίνουν εισαγωγές.
Ποιος χάνει ποιος κερδίζει από αυτές τις εξελίξεις;
Οι τευλοπαραγωγοί και οι εργαζόμενοι στη βιομηχανία ζάχαρης θα βρεθούν στην ανεργία, καθώς και οι εργαζόμενοι στα συναφή επαγγέλματα από μεταφορείς, οδηγούς, πωλητές καυσίμου κ.λ.π περιοχές θα ερημώσουν με επιπτώσεις και στα μαγαζιά, τους μικροεπαγγελματίες, τους καταναλωτές, που θα πληρώσουν πιο ακριβή ζάχαρη. Ποιος κερδίζει; Ο μεγαλοεισαγωγέας και ο επιχειρηματικός όμιλος που θα αγοράσει παίρνοντας προίκα την ποσόστωση και την αγορά της Ελλάδας και Βαλκανίων. Το πιθανότερο θα κλείσει τα εργοστάσια για να παράγει σε δικά του εργοστάσια.
Την ίδια ώρα η κυβέρνηση παρακαλάει για ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα και για ανάπτυξη σε παραγωγικούς τομείς, και όμως κλείνει εργοστάσια παραγωγικά.
Αυτός είναι ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής και οι αντιφάσεις του. Καταστρέφει παραγωγικές δυνάμεις, δημιουργεί φτώχεια, ανεργία, απόγνωση στους πολλούς για να εξασφαλίσει το κέρδος στους λίγους τα μονοπώλια και τους επιχειρηματικούς ομίλους. Αυτό το δρόμο ανάπτυξης για την πλουτοκρατία προωθεί η ΕΕ, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τη στήριξη της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, που εντείνεται και κλιμακώνεται με το μνημόνιο και το σύμφωνο ανταγωνιστικότητας που συμφωνήθηκε πρόσφατα στην ΕΕ. Εχουμε χειρότερα μπροστά μας με νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων, περικοπές σε επικουρικές συντάξεις και άλλες αντιασφαλιστικές ανατροπές, νέους φόρους και χαράτσια, ιδιωτικοποιήσεις συγχωνεύσεις σχολείων, νοσοκομείων και πανεπιστημιακών σχολών, αλλά και πλήρη ιδιωτικοποίηση στις ΔΕΚΟ που θα αποτελέσει μεγάλο πλήγμα στα λαϊκά νοικοκυριά, αφού και ακριβότερες και χειρότερες υπηρεσίες θα παρέχονται. Έτσι είναι το κέρδος εκμεταλλεύεται τις λαϊκές ανάγκες για να αυγαταίνει τα κέρδη του σε βάρος αυτών που παράγουν τον πλούτο.
Ήδη τη τελευταία χρονιά οι αγρότες με το νέο νόμο του ΕΛΓΑ θα πληρώνουν ασφάλιστρα ένα μεγάλο «χαράτσι», αφαιμάζοντας το πενιχρό αγροτικό εισόδημα τους, χωρίς ταυτόχρονα να παρέχεται εγγύηση πλήρους ασφαλιστικής κάλυψης σε περίπτωση ζημιάς. Καταργείται ουσιαστικά η κρατική στήριξη που υπήρχε στον ΕΛΓΑ, λειτουργεί με κριτήρια επιχείρησης που εισπράττει υποχρεωτικά και εάν τα έσοδά, δεν επαρκούν για την καταβολή των αποζημιώσεων, θα προβαίνει σε αναλογική μείωση των αποζημιώσεων. Στον ΟΓΑ αυξήθηκαν οι εισφορές τους, μεγάλες αυξήσεις στον ειδικό φόρο στα καύσιμα, καθώς και στον ΦΠΑ στα εφόδια. Επίσης με την εξίσωση στον ειδικό φόρο κατανάλωσης (ΕΦΚ) και στους αγρότες που προωθεί η κυβέρνηση, η πλήρης απελευθέρωση στο αγροτικό ρεύμα που ζητά η Κομισιόν, θα αυξήσει το κόστος παραγωγής και ευκολότερα θα φύγουν, θα καταστραφούν οι μικρομεσαίοι αγρότες.
Οι προοπτικές φαίνονται ακόμη πιο μαύρες για τους μικρομεσαίους αγρότες με την ΚΑΠ 2014-2020. Αφού ο στόχος είναι η πλήρης κυριαρχία της μεγάλης ιδιοκτησίας και της λειτουργίας της με τους καπιταλιστικούς όρους αγοράς, που θα εξυπηρετεί την ανταγωνιστικότητα και επιχειρηματικότητα, δηλαδή τον στρατηγικό στόχο της ΕΥΡΩΠΗΣ 2020, την οικονομική μεγέθυνση σε κάθε τομέα της οικονομίας και στον αγροτικό. Στην προοπτική αυτή δεν χωρούν οι μικρομεσαίοι αγρότες, η καταστροφή τους είναι βέβαιη και θα γίνει άμεσα, γρήγορα, βίαια. Αυτό το στόχο τον εξυπηρετούν «τα καλάθια» ανά περιφέρεια που είναι ενισχύσεις στους μεγάλους και αυτόν τον σκοπό υλοποιούν οι νέοι νόμοι (μητρώο αγροτών, ΕΛΓΑ κ.ά) και το νομοσχέδιο που ετοιμάζει η κυβέρνηση για τους συνεταιρισμούς. Θάναι συνεταιρισμοί για τους αγρότες-επιχειρηματίες ένας ανά Καλλικρατικό δήμο.
Χτες στη Θεσσαλονίκη παρουσίασε ο Υπουργός Αγροτικής ανάπτυξης στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας το καλάθι προϊόντων. Η ζάχαρη δεν υπήρχε αν και 2 εργοστάσια έχει η περιοχή από τα 3 συνολικά. Κάτω από την πίεση των αγωνιζόμενων αγροτών της ΠΑΣΥ είπε «πρόθεσή μας είναι να μην κλείσουν τα εργοστάσια Ζάχαρης». Δεν είπε ότι «απόφασή μας είναι να τα διατηρήσουμε». Ξέρει και έχουν αποφασίσει, τη συρρίκνωση. Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε, αποφασιστικά, αγωνιστικά, διεκδικητικά να τα ακυρώσουμε.
Σε όλες τις συζητήσεις και προτάσεις για την ΚΑΠ 2014-2020, αναδεικνύονται οι επιπτώσεις στους μικρομεσαίους αγρότες που θα είναι σκληρές. Θα οδηγηθούν όσοι μέχρι τότε έχουν απομείνει στην καταστροφή. Είναι το τελειωτικό χτύπημα. Αφού με εργαλείο τις επιδοτήσεις μειώνεται δραστικά το εισόδημα τους. Οι επιδοτήσεις που σήμερα αποτελούν κ.τ.μ.ό το 40% του αγροτικού εισοδήματος, όπως εκτιμούν θα μειωθούν με το νέο σύστημα τουλάχιστον κατά 35%. Θα μείνουν οι μεγαλοαγρότες – επιχειρηματίες που θα αυξήσουν ακόμη πιο πολύ τη συγκέντρωση σε γη, παραγωγή, επιδοτήσεις και παραγωγικότητα για να είναι ανταγωνιστικοί. Ταυτόχρονα ο διαχωρισμός σε ενεργούς και μη, αγρότες θα στερήσει κατά ολοκληρωτικό τρόπο τις κοινοτικές επιδοτήσεις σε αυτούς που δεν θα θεωρούνται αγρότες, είναι οι πιο φτωχοί που έχουν μικρό κλήρο.
Επίσης ο μηχανισμός των αποσυνδεδεμένων επιδοτήσεων χρησιμοποιείται, ως αντικίνητρο για παραγωγή.
Υπάρχει λύση;
Το ΚΚΕ ό,τι είπε για τον καπιταλισμό, την εκμετάλλευση του κεφαλαίου, την ΕΕ και την Κοινή Αγροτική Πολιτική, αλλά και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, τα μονοπώλια, τη σοσιαλδημοκρατία και τα φιλελεύθερα κόμματα το έχει επιβεβαιώσει η ίδια η ζωή. Υπάρχει ποια πείρα, γνώση για να εκφραστεί σε πιο αποφασιστική συστράτευση στο δρόμο ανατροπής της βαρβαρότητας.
Μέσα και από τις τελευταίες εξελίξεις για το μέλλον της ΚΑΠ επιβεβαιώνεται και δικαιώνεται η θέση του ΚΚΕ για αποδέσμευση από την ΕΕ. Αφού η πολιτική της ΚΑΠ και συνολικά της ΕΕ αναδείχτηκε στον καταστροφέα παραγωγικών δυνάμεων στη χώρα μας. Εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίων αγροτών ξεκληρίστηκαν, χιλιάδες τόνοι αγροτικών προϊόντων θάφτηκαν επιδοτούμενοι, παραγωγικοί τομείς (π.χ. κτηνοτροφία) αναγκαίοι για τις διατροφικές ανάγκες του λαού και της μεταποίησης απαγορεύτηκε η ανάπτυξη τους μέσα από ευρωκοινοτικούς κανονισμούς ή άλλοι συρρικνώθηκαν (π.χ. Βιομηχανία ζάχαρης κλείσιμο 2 εργοστασίων, καπνοκαλλιέργεια και ξηραντήρια κ.ά ).Επιβεβαιώνεται ο παρασιτισμός του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και η αναγκαιότητα και ρεαλιστικότητα της ανατροπής του. Για άλλο δρόμο ανάπτυξης που θα εξυπηρετεί τις ανάγκες του λαού και όχι των μονοπωλίων και επιχειρηματικών ομίλων και της κερδοφορίας τους. Αυτό σημαίνει σύγκρουση και ρήξη για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας που εκφράζεται και στο μνημόνιο διαρκείας, που επιβάλει σε μικρομεσαίους αγρότες, εργατοϋπαλλήλους, μικροεπαγγελματίες, συνταξιούχους, νεολαία να πληρώσουν τα βάρη της κρίσης που δημιούργησαν τα μονοπώλια και οι επιχειρηματικοί όμιλοι.
Το ΚΚΕ θεωρεί ότι η ανάπτυξη της λαϊκής συμμαχίας, ο κοινός αγώνας των μικρομεσαίων αγροτών με τους εργατοϋπαλλήλους, μικροεπαγγελματίες, τα ριζοσπαστικά μέτωπα και οργανώσεις της νεολαίας και των γυναικών, για την οικοδόμηση του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού μετώπου για την λαϊκή εξουσία, είναι η μόνη λύση και διέξοδος.
Ο δρόμος αυτός δεν είναι εύκολος, προετοιμάζεται με τους σημερινούς και αυριανούς αγώνες, με τη διεκδίκηση μέτρων άμεσης ανακούφισης, που εμπνέουν μαχητική αισιοδοξία και δίνουν προοπτική.
Θα ρωτήσετε τι προτείνετε.
Λέμε καθαρά, σήμερα να παραμείνει η κρατικοσυνεταιριστική μορφή στη Βιομηχανία Ζάχαρης, με μόνιμη και σταθερή δουλειά για τους εργαζόμενους και ικανοποιητικές τιμές για τους τευτλοπαραγωγούς, επιστημονική στήριξη δωρεάν από το κράτος και έργα υποδομής. Κατάργηση του ΦΠΑ στα αγροτικά εφόδια και αφορολόγητο πετρέλαιο, όπως οι εφοπλιστές, για να μειωθεί το κόστος παραγωγής.
Απειθαρχία και ανυπακοή στην ΚΑΠ και το μνημόνιο της φτώχιας και της ανεργίας, που καταστρέφουν παραγωγικές δομές της χώρας. Αυτό σημαίνει παραγωγή ζάχαρης σύμφωνα με τις ανάγκες του λαού μας και όχι του κεφαλαίου. Ετσι θα έχουμε ανάπτυξη και όχι συρρίκνωση και γιαυτό θα συγκρουστούμε μ’ αυτή την πολιτική.
Επίσης το ΚΚΕ έκανε Επίκαιρη ερώτηση για ΑΤΕ και τις ιδιωτικοποιήσεις των κρατικοσυνεταιριστικών εταιριών, καθώς και επερώτηση συνολικά για τον αγροτικό τομέα. Τι απάντησαν όταν επιμείναμε για τη Βιομηχανία ζάχαρης, τι θα απογίνει . Είπαν ότι είναι θέμα του υπουργείου οικονομικών και όχι του υπουργείου γεωργίας και δεν ανακατεύονται. Δηλαδή τα τεύτλα δεν είναι αγροτικό προϊόν.
Ωστόσο οριστική λύση υπάρχει με έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης.
Έχουμε αναδείξει τις δυνατότητες ανάπτυξης της αγροτικής και μεταποιητικής παραγωγής και της παραγωγικότητάς τους, με σκοπό την ικανοποίηση των διατροφικών και άλλων αναγκών του λαού μας. Μπορεί να πραγματοποιηθεί με την ανατροπή των καπιταλιστικών σχέσεων, με τη θεμελίωση του κεντρικού σχεδιασμού παραγωγής με λαϊκό έλεγχο, την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και της γης.
Δηλαδή Κεντρικά σχεδιάζουμε: Τι ποσότητες χρειάζονται για να καλυφτούν οι ανάγκες μας και όπου υπάρχει δυνατότητα να κάνουμε εξαγωγές. Επιλογή των περιοχών όπου υπάρχουν συγκριτικά πλεονεκτήματα για την καλλιέργεια τους. Κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων που δραστηριοποιούνται στον τομέα, της βιομηχανίας αγροτικών εφοδίων, δηλαδή λιπάσματα, φυτοφάρμακα, ενέργεια, μηχανήματα κ.ά, της μεταποιητικής βιομηχανίας.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι τα αγροτικά εφόδια θα είναι φτηνότερα γιατί δεν θα υπάρχει το καπιταλιστικό κέρδος και η παραγωγή σίγουρα θα απορροφηθεί από τα κρατικά εργοστάσια. Με την κατάργηση της καπιταλιστικής αγροτικής εκμετάλλευσης και την συνεταιριστικοποίηση της αγροτικής παραγωγής, από τη δημιουργία και στήριξη παραγωγικών συνεταιρισμών των μικρομεσαίων αγροτών, που θα ενοποιούν τις μικροϊδιοκτησίες στη μεγάλη συνεταιριστική, με κοινές καλλιεργητικές φροντίδες και συλλογή, με κρατική επιστημονική στήριξη, θα μειώνεται συνολικά το κόστος παραγωγής, θα αξιοποιούνται καλύτερα οι παραγωγικές δυνάμεις, στην προοπτική της πλήρους μηχανοποίησης και άμεσης σύνδεσης της με την μεταποίηση. Και φυσικά δημιουργία κρατικού φορέα συγκέντρωσης και εμπορίου αυτών των αγροτικών προϊόντων.
Αυτό σημαίνει ότι κανένας μικρομεσαίος αγρότης δεν θα ξεκληριστεί, δεν θα έχει καμιά αγωνία σε τι τιμή να αγοράσει φυτοφάρμακα, λιπάσματα κ.ά και σε τι τιμές θα πουλήσει το ροδάκινο, τα ζαχαρότευτλα κ.λ.π. Θα εργάζονται ανθρώπινα στον παραγωγικό συνεταιρισμό ή το εργοστάσιο και φυσικά καμιά αβεβαιότητα δεν θα υπάρχει στους εργαζόμενους στα εργοστάσια ζάχαρης, χυμοποίησης , κομπόστας κ.λ.π που θα είναι κοινωνικοποιημένα.
Αυτός ο τρόπος παραγωγής θα σχεδιάζεται για κάθε προϊόν και κλάδο γεωργίας και για την κτηνοτροφία, για παραγωγή εγχώριων τροφίμων φτηνών και ποιοτικών, καλύπτοντας τις διατροφικές και άλλες ανάγκες του λαού.
Αυτός ο παραγωγικός τρόπος εξασφαλίζει δουλειά, και όχι ανεργία, εγγυάται ανάπτυξη παραγωγικών δυνάμεων σε όφελος της λαϊκής ευημερίας, δίνει προοπτική και συμφέρει τους μικρομεσαίους αγρότες, εργατοϋπαλλήλους, μικροεπαγγελματίες, νέους. Σε αυτήν τη βάση θα διαμορφωθούν προϋποθέσεις για αύξηση του μη εργάσιμου χρόνου των αγροτοπαραγωγών, για εναλλακτική εργασιακή διέξοδο στους νέους, για πολιτιστική ανάπτυξη του χωριού.
Γι αυτό ο παλλαϊκός ξεσηκωμός είναι ανάγκη σήμερα για να σαρώσει σαν ορμητικό τσουνάμι τους δυνάστες και την εξουσία του κεφαλαίου και τους εκπροσώπους του, την καπιταλιστική σαπίλα και τα αδιέξοδα του. Με αγώνα κατέκτησαν δικαιώματα οι προηγούμενες γενιές, μ’ αγώνα σήμερα οφείλουμε να τα διατηρήσουμε για τα παιδιά μας.
