Του Μενέλαου Τασιόπουλου.
Η γαλλική εφημερίδα Le Monde, εξαγοράσθηκε από
επιχειρηματικό κεφάλαιο που συνδέεται άμεσα με την , διεθνή, γαλλική τράπεζα
Lazard με πρωτοβουλία του δυνατού παίκτη της, τραπεζίτη Μπερνάρ Πικάρ, ως δώρο
υποστήριξης προς τον Στρος Καν, πολύ πριν υπάρξει το σεξουαλικό σκάνδαλο στις
ΗΠΑ, που του στέρησε την θέση του στην διεύθυνση του ΔΝΤ, αλλά τον έβγαλε
και εκτός κούρσας για την προεδρία της Γαλλίας.
Το δημοσίευμα της Monde, που μιλά για «κυβέρνηση Goldman
Sachs» στην Ευρώπη συνδέοντας με την αμερικανική αυτή διεθνή τράπεζα τον
επικεφαλής πλέον της ΕΚΤ Ντράγκι και τους μεταβατικούς πρωθυπουργούς της
Ιταλίας και της Ελλάδος Μόντι και Παπαδήμο, δεν είναι τυχαίο ότι υπήρξε την
επομένη των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης συνασπισμού , στο ελληνικό
κοινοβούλιο.
O ρόλος της Lazard
Η τράπεζα Lazard, που βρίσκεται πίσω από την παραδοσιακή
γαλλική εφημερίδα έχει κάθε λόγο, να προσπαθήσει να δημιουργήσει πίεση στον
μεταβατικό πρωθυπουργό της Ελλάδος, με δεδομένα τα συμφέροντα που έχει στη χώρα
μας, αλλά και την ξαφνική αποχώρηση του Γ. Παπανδρέου από την πρωθυπουργία.
Η Lazard είναι η διεθνής τράπεζα, που από τον Φεβρουάριο του
2010, έχει αναλάβει επισήμως, την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, βρίσκεται
με κυρίαρχο ρόλο στην μνημονιακή κατεύθυνση που πήρε η χώρα, είχε σημαίνουσες
παρεμβάσεις στην ομολογουμένως πρόχειρη σύνταξη της «συνταγής» εξόδου από τη
παγίδα χρέους , που μετεξελίχθηκε σε παγίδα δανεισμού, αλλά και την κατεύθυνση
των αποκρατικοποιήσεων σε συνθήκες πλήρους υποτίμησης των αξιών και της
χρηματιστηριακής θέσης των επιχειρήσεων και των υποδομών του ελληνικού
δημοσίου, που δημιουργήθηκαν και δεν προϋπήρχαν.
Όταν ανακοινώθηκε από το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών η
πρόσληψη της Lazard, επί υπουργίας Παπακωσταντίνου, ο οποίος παρουσιάζεται
επίσης ως επηρεαζόμενος από τους κύκλους της Goldman Sachs, δημιούργησε έκπληξη
στους διεθνείς οικονομικούς και τραπεζικούς κύκλους. Γιατί εκτιμάτο ότι η
Lazard δεν είχε την απαραίτητη εμπειρία για να αντιμετωπίσει τον δύσκολο
«γρίφο» της ελληνικής οικονομίας, μιας οικονομίας χωρίς δικό της νόμισμα
εντός ευρωζώνης, ούτε τον απαραίτητο όγκο για να υπάρξει επιτυχία. Άλλωστε και
η προηγούμενη εμπλοκή της στην αντιμετώπιση των οικονομικών ζητημάτων της
Αργεντινής και η επεισοδιακή χρεοκοπία της χώρας , εν μέσω κοινωνικού χάους κάθε
άλλο παρά καλή «συστατική επιστολή» ήταν.
O Στρός Καν και η κυβέρνηση Παπανδρέου
Η Lazard όμως είχε ένα πολύ δυνατό χαρτί, που βάρυνε στην
πλάστιγγα, του ποια ή ποιες διεθνείς τράπεζες θα αναλάμβαναν , την αναδιάρθρωση
της ελληνικής οικονομίας. Τον Στρός Καν , επικεφαλής του ΔΝΤ, με προσωπική
παλιά σχέση με τον Γ. Παπανδρέου και από τις σημαντικότερες προσωπικότητες στην
Σοσιαλιστική Διεθνή.
Σύμφωνα με γαλλικές πηγές και αποκαλυπτικά δημοσιεύματα και
ντοκυμαντέρ της γαλλικής τηλεόρασης, άλλωστε πίσω από την προσφυγή της
Ελλάδος στο ΔΝΤ, της πρώτης χώρας της ευρωζώνης που απεδέχθη για τον εαυτό της
κατάσταση χρεοκοπίας, αποκόπτοντας την δυνατότητα της δανειοδότησης από
τις διεθνείς αγορές και περιοριζόμενη στη στήριξη από τις αμήχανες και χωρίς
πλάνο και μηχανισμό, ευρωπαϊκές δομές, που βρέθηκαν σε κατάσταση πανικού ήταν
οι τηλεφωνικές και εκ του σύνεγγυς συνομιλίες, συμβουλές και συζητήσεις του
Παπανδρέου με τον Στρος Καν.
Η επέκταση του ΔΝΤ στην ευρωζώνη, οι μηχανισμοί στήριξης, τα
σημερινά αδιέξοδα και η ανάληψη του έργου της αναδιάρθρωσης του ελληνικού
χρέους από την Lazard, ήταν το αποτέλεσμα αυτών των επαφών.
Σημειωτέον ότι κλιμάκια της Lazard, με επικεφαλής το αστέρι
της, τον ίδιο τον τραπεζίτη Μπερνάρ Πικάρ , βρίσκονταν πολύ συχνά στην Αθήνα,
διαβουλεύονταν με τους υπουργούς στα γραφεία τους , αξιοποιούσαν το Παρίσι και
το ΔΝΤ ως « μεσολάβηση» στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο , καθόριζαν την
οικονομική ατζέντα της Ελλάδος και ασχολούνταν με την τεχνική βοήθεια σε θέματα
προπαγάνδας και επιρροής στους έλληνες δημοσιογράφους. Η στρατηγική των
διλημμάτων για παράδειγμα , τα γνωστά χρεοκοπία ή μνημόνιο, έκτακτα μέτρα ή
παύση πληρωμών, εντός ή εκτός ευρώ είναι γαλλική σχολή επιρροής και
χειραγώγησης της κοινής γνώμης.
Η παρέα του μεγαλοτραπεζίτη Πικάρ και τα δείπνα σε
εστιατόρια
Η παρέα του Πικάρ με έλληνες υπουργούς του οικονομικού
κύκλου, άτομα της οικογένειας Παπανδρέου, ή την παρουσία του εξ απορρήτων τότε
του πρωθυπουργού, υπουργού Επικρατείας, Χ. Παμπούκη, πολύ συχνά δειπνούσαν
σε σικ εστιατόρια του Κολωνακίου, ειδικά το «Αμπρεβουάρ» ή κεντρικά ξενοδοχεία
των Αθηνών, δίνοντας την ευκαιρία σε Έλληνες δημοσιογράφους να καταγράφουν
αυτές τις εξόδους ή να συλλέγουν πληροφορίες για τις συζητήσεις και την διάθεση
που επικρατούσε. Όταν η δημοσιότητα κορυφώθηκε η Lazard και ο Πικάρ επέλεξαν
πιο χαμηλούς τόνους και πιο διακριτική παρουσία.
Η παρέμβαση της Lazard υπήρξε τόσο ισχυρή ώστε όχι μόνον
επενέβη στην συγκρότηση του καταλόγου των αποκρατικοποιήσεων ή των μεγάλων
επενδύσεων στη βάση του fast trαck, αλλά επελέγησαν κατά κύριο λόγο
γαλλικές και γερμανικές τράπεζες, ως συμβούλους αποκρατικοποίησης, ώστε να
ελεχθούν αυτές ως προς την τελική κατάληξη τους.
Η επιρροή της γαλλικής τράπεζας, δεν αλλοιώθηκε ή
περιορίστηκε ούτε όταν ο Στρός Καν κατέληξε «καμμένο χαρτί» και ο Γ. Παπανδρέου
προχώρησε σε ανασχηματισμό με αλλαγές και στο οικονομικό επιτελείο που ανέλαβε
ο Ευ . Βενιζέλος, αφού οι σχέσεις της οικογένειας Παπανδρέου με τον Μπ. Πικάρ,
αλλά και οι σχέσεις συνεργασίας, ήταν τέτοιες, που δεν επέτρεπαν μια τέτοια εξέλιξη.
Η Lazard ανησυχεί τώρα για το εύρος ης επιρροής της, αφού
πρωθυπουργός είναι κεντρικός τραπεζίτης, ο πολύπειρος στον τομέα του Κ. Λ.
Παπαδήμος και όχι οι πολιτικοί. Έτσι μέσω της Monde, προσπαθεί να
δημιουργήσει έναν λαϊκό μύθο. Τον εχθρό του έθνους , την Goldman Sachs. Το ίδιο
έκανε και το φθινόπωρο του 2009, όταν άρχιζαν όλα. Τότε που αποκαλύφθηκε η
συνάντηση του Γ. Παπανδρέου με έναν εκ των επικεφαλής της Goldman Sachs, στο
ξενοδοχείο της Κηφισιάς, «Πεντελικό»
