Τρεις μέρες μετά το ναυάγιο αρχίζουν να εξανεμίζονται οι ελπίδες για
την ανεύρεση των αγνοούμενων ενώ ενισχύονται οι φόβοι για οικολογική καταστροφή
καθώς το κρουαζιερόπλοιο έφερε 2.380 τόνους καυσίμων και σιγά σιγά από το
σημείο που έχει γείρει πάνω στο βράχο, άρχισε να βυθίζεται.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έδωσε με αρκετή καθυστέρηση η
ιδιοκτήτρια εταιρεία, το πλοίο μετέφερε 3.216 επιβάτες (τουρίστες από τη
Βρετανία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, τις ΗΠΑ και άλλες χώρες, ανάμεσά τους και
τρεις Ελληνες που είναι καλά στην υγεία τους) σε κυκλική κρουαζιέρα από την
Ιταλία, στην Γαλλία, Ισπανία και επιστροφή στην Ιταλία, και 1.013 μέλη
«διεθνούς» πληρώματος. Αξιοσημείωτο επίσης είναι το γεγονός πως στο ίδιο πλοίο
είχε σημειωθεί ρήγμα στην μάσκα του (την πλευρική επιφάνεια των εξάλων προς την
πλώρη που καμπυλώνει) στις 22 Νοέμβρη του 2008 στο Παλέρμο όταν προσέκρουσε στο
λιμάνι κατά τη διάρκεια καταιγίδας.
Το βολικό «ανθρώπινο λάθος»
Οι αρχές και η εταιρεία έριξαν αμέσως τις ευθύνες της τραγωδίας στον
καπετάνιο Φρανσέσκο Σετίνο, υποστηρίζοντας ότι «έκανε λάθος εκτίμηση και
αυτό είχε τραγικές συνέπειες», ενώ ανέφερε πως «η πορεία που ακολουθούσε το
πλοίο ήταν πολύ κοντά στην ακτογραμμή», ενέργεια που λέει η εταιρεία «εν μέρει
συνηθίζεται και από άλλα κρουαζιερόπλοια που περνούν στην περιοχή». Στην
ανακοίνωση τονίζεται πως ο πλοίαρχος δεν τήρησε τις διαδικασίες που έχει
υιοθετήσει η εταιρεία για περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, ενώ το Σάββατο οι αρχές
προχώρησαν στη σύλληψή του. Ο πλοίαρχος ισχυρίζεται ότι δεν υπήρχε
χαρτογραφημένος ο ύφαλος που προσέκρουσε το πλοίο ενώ μαρτυρίες διασωθέντων
αναφέρουν πως στην όλη διαδικασία το πλήρωμα φαινόταν να μη γνωρίζει τι ακριβώς
έπρεπε να πράξει, πως επικρατούσαν σκηνές πανικού και συνωστισμού. Και όλα αυτά
σε ένα ουσιαστικά ...«μεγάλο χωριό» 4.000 ανθρώπων, που αν μη τι άλλο πρέπει να
υπάρχει οργανωμένο σχέδιο σε περίπτωση εκκένωσης έκτακτης ανάγκης.
Σύγχρονα δουλεμπορικά που προσφέρουν ...αμύθητα κέρδη στο κεφάλαιο
Αυτό που αναδεικνύεται και από την συγκεκριμένη ναυτική τραγωδία,
είναι ότι η ανθρώπινη ζωή για το κεφάλαιο έχει ελάχιστη σημασία. Για το
συγκεκριμένο κρουαζιερόπλοιο «COSTA CONCORDIA», όπως και για τα άλλα του
είδους, ο χαρακτηρισμός «διεθνές» πλήρωμα είναι η επιβεβαίωση ότι πρόκειται για
πλωτά εργασιακά γκέτο. Ανάλογου τύπου ήταν το κρουαζιερόπλοιο «SEA DIAMOND» που
από τον Απρίλη του 2007 βρίσκεται στον πάτο της θάλασσας της Σαντορίνης,
εξακολουθώντας να βρωμίζει την θαλάσσια περιοχή, του οποίου η συντριπτική
πλειοψηφία των μελών του πληρώματος και συγκεκριμένα 217 ναυτεργάτες ήταν
«διεθνείς» και κυρίως από Νεπάλ και Βιρμανία.
Ανάλογη «σύνθεση» πληρώματος είχε και το κρουαζιερόπλοιο «ZENITH»,
με 613 «διεθνείς» ναυτεργάτες από 27 εθνικότητες, το οποίο ήταν και ο «πιλότος»
για να εφαρμοστεί από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η πλήρης άρση του καμποτάζ,
δηλαδή η «ελευθερία δράσης του εφοπλιστικού κεφαλαίου» στην κρουαζιέρα το
καλοκαίρι του 2010, σύμφωνα με τον κανονισμό 3577/92 της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με
αποτέλεσμα να «εξαφανιστούν» από τα κρουαζιερόπλοια οι ναυτεργάτες με
συγκροτημένα δικαιώματα.
Αυτού του «είδους» η σύνθεση πληρώματος, όπως έχει επισημανθεί κατ'
επανάληψη από τα ταξικά ναυτεργατικά σωματεία, πλήττει την ασφάλεια του πλοίου
και την προστασία της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα. Τα διεθνή πληρώματα,
είναι πληρώματα «βαβέλ», όπου η πλειοψηφία των ναυτεργατών αν όχι όλοι είναι
θύματα του διεθνούς δουλεμπορίου, είτε πληρώνονται με βάση τους μισθούς της
χώρας προέλευσης. Είναι χωρίς συγκροτημένα δικαιώματα, κοινωνική ασφάλιση,
συνδικαλιστική εκπροσώπηση με αποτέλεσμα να μην μπορούν να διαμαρτυρηθούν για
εξαντλητικά ωράρια, με ναυτικά πιστοποιητικά που είναι άγνωστο αν
ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Σε κατάσταση ανάγκης η έλλειψη
εκπαίδευσης, κοινής γλώσσας και επικοινωνίας, πλήττουν καίρια τις συνθήκες
ασφαλείας. Αυτό επιβεβαιώνεται και από το τελευταίο ναυάγιο:
Το πρώτο στοιχείο που αναδείχθηκε ήταν η «κατάσταση χάους» στην
διαδικασία εγκατάλειψης πλοίου και στη χρήση των σωστικών μέσων που είναι
άγνωστο και αν επαρκούσαν. Ακριβώς η ίδια κατάσταση είχε επικρατήσει και στο
ναυάγιο του «SEA DIAMOND».
Το ναυάγιο του «COSTA CONCORDIA», που έρχεται να καταγραφεί ως μία
από τις μεγαλύτερες τραγωδίες σε επιβατηγά μαζί με το «ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ», αλλά και
το κρουαζιερόπλοιο «SEA DIAMOND» στην Αν. Μεσόγειο, δείχνει ότι η πολιτική
ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας του εφοπλιστικού κεφαλαίου μετατρέπει τα
καράβια σε «παγίδες θανάτου» και απειλεί ευθέως πλήρωμα, επιβάτες και
περιβάλλον. Αυτό το καθεστώς της μαύρης ανασφάλιστης εργασίας επιδιώκουν και οι
Ελληνες εφοπλιστές να επικρατήσει και σε όλες τις κατηγορίες πλοίων.
Το «COSTA CONCORDIA» ανήκει στην ιταλική εταιρία COSTA CRUISES,
θυγατρική του αμερικανικού μονοπωλιακού «θηρίου» CARNIVAL με περισσότερα από
100 πλοία, της οποίας η κερδοφορία στηρίζεται ακριβώς στα «διεθνή πληρώματα»,
δηλαδή στην πάμφθηνη εργατική δύναμη. Για ένα τέτοιο πλοίο πανηγύριζαν πρόσφατα
στον Πειραιά, οι υπουργοί του μαύρου μετώπου. Το μονοπωλιακό μεγαθήριο CARNIVAL
από το καλοκαίρι του 2012 θα δρομολογήσει πλοίο από το Ηράκλειο της Κρήτης για
κυκλική κρουαζιέρα.
