Ο συμβιβασμός μεταξύ της Γερμανίας αφενός και της Ισπανίας και
Ιταλίας αφετέρου, στη Σύνοδο της Ευρωζώνης, στις 29 Ιούνη, επιχειρήθηκε έντεχνα
να παρουσιασθεί σαν «βήμα μπροστά», και σαν επιτυχία των νότιων, σε βάρος της
....«ηττημένης » Γερμανίας.
Έτσι θεωρήθηκε επιτυχία:
α) Να δανείζονται για την ανακεφαλαιοποίησή τους απευθείας οι
Τράπεζες από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (ΕΜΣ), ώστε αυτός ο
δανεισμός να μην επιβαρύνει τα κράτη - μέλη και
β) ο ΕΜΣ να μπορεί υπό προϋποθέσεις να αγοράζει ομόλογα χρέους των
κρατών-μελών που αντιμετωπίζουν υψηλά επιτόκια δανεισμού.
Μάλιστα, κυριάρχησαν και διάφορες φαιδρότητες από «ροζ» αριστερούς, περί «καλής
διαπραγματευτικής ικανότητας» της Ισπανίας και Ιταλίας, σε αντίθεση με τη «διαχειριστική
ανικανότητα των ελληνικών κυβερνήσεων».
Πανηγυρίζουν δηλαδή γιατί οι Τράπεζες που έχουν ήδη πάρει περίπου 5
τρισεκατομμύρια ευρώ μέχρι τώρα από την ΕΕ και τις κυβερνήσεις, θα δανείζονται
απευθείας από τον ΕΜΣ! Γιατί αντί για την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), που
μέχρι σήμερα αγόραζε κρατικά ομόλογα χρέους των κρατών-μελών, τώρα θα τα
αγοράζει ο ΕΜΣ.
Τι κρύβουν όμως επιμελώς:
Ότι ο ΕΜΣ είναι μηχανισμός ελεγχόμενης χρεοκοπίας που
συστάθηκε με διακρατική συμφωνία, στον οποίο κυρίαρχη θέση και ρόλο έχουν τόσο
η Γερμανία, όσο και η Γαλλία για τον έλεγχο του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Ότι η δυνατότητα δανεισμού των τραπεζών από τον ΕΜΣ εξαρτάται από τη
σύσταση ενός ευρωενωσιακού μηχανισμού εποπτείας των Τραπεζών, ο οποίος θα έχει
τον έλεγχο και την εποπτεία των εθνικών τραπεζών, αντί για τις εθνικές κρατικές
αρχές. Ο ευρωενωσιακός αυτός μηχανισμός εποπτείας πρέπει να δημιουργηθεί
«κατεπειγόντως» μέχρι το τέλος του 2012.
Ότι για το δανεισμό ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών τα κράτη-μέλη
πρέπει επίσης να υπογράφουν «Μνημόνια».
Ότι και η Ισπανία θα υπογράψει μνημόνιο, αφού στη σχετική δήλωση
αναφέρεται: «Ζητούμε την ταχεία σύναψη του μνημονίου συμφωνίας που
συνδέεται με την παροχή οικονομικής στήριξης προς την Ισπανία για την
ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού της τομέα».
Οτι για την αγορά κρατικών ομολόγων από τον ΕΜΣ - που μέχρι σήμερα
αγόραζε η ΕΚΤ χωρίς όρους - τα σχετικά κράτη-μέλη πρέπει «να τηρούν τις
ανά χώρα συστάσεις και τις λοιπές δεσμεύσεις τους, περιλαμβανομένων των
σχετικών χρονοδιαγραμμάτων, δυνάμει του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου, του Συμφώνου
Σταθερότητας και Ανάπτυξης και της διαδικασίας μακροοικονομικών ανισορροπιών.
Οι όροι αυτοί θα πρέπει να αποτυπωθούν σε μνημόνιο συμφωνίας».
Πανηγυρίζουν για τον συμβιβασμό αυτό, όταν τα «Μνημόνια» φτώχειας και
εξαθλίωσης των εργαζομένων γενικεύονται σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ.
Θριαμβολογούν όταν εκχωρούνται ακόμη περισσότερα κυριαρχικά
δικαιώματα των κρατών-μελών όχι μόνο σε διάφορα όργανα, αλλά και σε δομές όπως
ο ΕΜΣ, χωρίς να αδυνατίζει καθόλου η
θέση των γερμανικών μονοπωλίων.
Κάνουν ότι δεν βλέπουν τις
συνέπειες της κρίσης στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα σε όλα τα
κράτη-μέλη της ΕΕ, όταν ραγδαία και με αλματώδεις ρυθμούς ενισχύεται συνεχώς η θέση των πιο ισχυρών
μονοπωλιακών ομίλων.
