Οι Γερμανοί κυβερνώντες λατρεύουν να κουνάνε το δάχτυλο δασκαλίστικα στην υπόλοιπη Ευρώπη. Και ειδικά στην Ελλάδα, όπως πολύ καλά ξέρουμε. Μήπως, όμως, είναι καλύτερο ο καθένας να κοιτάει τα δικά του χάλια; Και το λέμε αυτό επειδή και ο ευρωπαϊκός ογκόλιθος ηθικής, οργάνωσης και συνέπειας, όπως θέλει να αυτοδιαφημίζεται η Γερμανία, εμφανίζει παρόμοια κουσούρια. Λούζεται αυτά που κοροϊδεύει, δηλαδή.
Συγκεκριμένα, μεγαλόπνοα δημόσια έργα τεραστίων διαστάσεων αρχίζουν να «σκάνε» στη Γερμανία το ένα μετά το άλλο. Με καθυστερήσεις, γκρίνιες, υπερτιμολογήσεις κι επίσημες έρευνες για διαφθορά. Ένα τσουνάμι σκανδάλων που παίρνει τη μορφή εθνικής ντροπής.
Η αρχή έγινε με το καινούργιο αεροδρόμιο του Βερολίνου, το Berlin-Bradenburg. Το μεγαλύτερο πρότζεκτ της Γερμανίας επρόκειτο να ανοίξει τις πύλες του το 2011, με συνολικό κόστος τα 2,83 δισ. ευρώ. Προς το παρόν, όμως, το αεροδρόμιο δεν λειτουργεί, το ποσό κατασκευής έχει ήδη διπλασιαστεί λόγω κατασκευαστικών ελαττωμάτων και λαθών, ενώ έχει ξεσπάσει κι ένα σκάνδαλο διαφθοράς.
Επίσης, το σύστημα πυροπροστασίας δεν λειτουργεί, το σύστημα μηχανογράφησης είναι τόσο περίπλοκο που μόνο μάγοι της Σίλικον Βάλεϊ θα μπορούσαν να το χειριστούν, και εν ολίγοις το αεροδρόμιο δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί μέχρι το 2016. Πέντε χρόνια πίσω τα έργα, δηλαδή.
Έργα - «ρουφήχτρες»
Στο μεταξύ, η συντήρηση και μόνο των κολοσσιαίων εγκαταστάσεων και συστημάτων κοστίζει στον Γερμανό φορολογούμενο 20 εκατ. ευρώ τον μήνα. Το χειρότερο είναι ότι το αεροδρόμιο, σχεδιασμένο για να υποδέχεται 27 εκατομμύρια επιβάτες το 2011, αναμένεται, σύμφωνα με τους ειδικούς, να φανεί ανεπαρκές όταν τελικά λειτουργήσει. Το «χρυσό» αεροδρόμιο με το που θα ανοίξει τις πύλες του θα αποδειχθεί πολύ ακριβό, πολύ μικρό και πολύ απαρχαιωμένο.
Το αεροδρόμιο, όμως, δεν είναι το μόνο χαστούκι στη γερμανική τελειότητα. Από τη μια άκρη της Γερμανίας ώς την άλλη φιλόδοξα κατασκευαστικά έργα παραδίδονται με μεγάλη καθυστέρηση και, το κυριότερο, με τα κόστη υπερ-διογκωμένα.
◆ Στη Λειψία, μια σιδηροδρομική σήραγγα που έπρεπε να ήταν έτοιμη πριν από πέντε χρόνια παραδόθηκε μόλις φέτος τον Μάιο, με κόστος 1 δισ. ευρώ, το διπλάσιο από το αρχικά ανακοινωθέν.
◆ Στο Αμβούργο, το νέο Μέγαρο Μουσικής επρόκειτο να ολοκληρωθεί το 2009 με αρχικό προϋπολογισμό 180 εκατ. ευρώ. Το Μέγαρο, όμως, ακόμη χτίζεται, με το κόστος να έχει εκτιναχθεί ώς τώρα στα 800 εκατ. ευρώ. Θεωρείται πως ούτε το 2016 θα είναι έτοιμο.
Λόγω της εξόφθαλμης υπέρβασης του κόστους και της χρονικής παράδοσης, η γερμανική Βουλή διέταξε έρευνα. Τον Μάιο, η επιτροπή διερεύνησης εμφάνισε την 640σέλιδη έκθεσή της.
Τα ντοκουμέντα αφορούν ένα διάστημα επτά χρόνων παραπληροφόρησης και λανθασμένων οικονομικών εκτιμήσεων. Η έρευνα κατέδειξε τρομακτικές σπατάλες με τα χρήματα των Γερμανών φορολογουμένων και χτυπητές περιπτώσεις υπερκοστολόγησης. Ενδεικτικά, μόνο το κάθε βουρτσάκι για την τουαλέτα στο Μέγαρο Μουσικής του Αμβούργου κόστισε 300 ευρώ, ενώ η κάθε θήκη για χάρτινες πετσέτες στα μπάνια φτάνει τα 1.000 ευρώ. Ούτε στην Ελλάδα δεν γίνονται αυτά, δηλαδή.
Η κρατική εταιρεία - επικεφαλής του έργου πρόκειται να αντιμετωπίσει τουλάχιστον μία κατηγορία για ποινικό αδίκημα, μια που, σύμφωνα με την έκθεση, είχε ηθελημένα παραπληροφορήσει τη Βουλή σχετικά με όλες τις φάσεις του έργου: Από την εκτίμηση του κόστους μέχρι τα συμβόλαια και τις αδικαιολόγητες αυξήσεις των δαπανών.
Για τα δικαστήρια
Στη Στουτγάρδη, ένα πρότζεκτ που θα μετέτρεπε σε υπόγειο κόμβο τον υπέργειο τερματικό σιδηροδρομικό σταθμό υποτίθεται πως θα παραδινόταν έτοιμο το 2009 και θα στοίχιζε συνολικά 4,5 δισ. ευρώ. Ήδη το κόστος έχει σκαρφαλώσει στα 6,5 δισ. ευρώ, το έργο παραμένει ημιτελές και, μάλιστα, η εθνική σιδηροδρομική υπηρεσία Deutsche Bahn παραδέχθηκε πως ο μόνος λόγος που το συνεχίζει είναι ότι, αν το έργο «ξεγραφτεί», θα βάλει σε ακόμη περισσότερα έξοδα τον γερμανικό λαό.
Στην Κολωνία, μια γραμμή του μετρό αναμένεται να παραδοθεί από το… 2004. Τότε που οι Γερμανοί κατηγορούσαν την Ελλάδα ότι δεν θα μπορέσει να ολοκληρώσει τα Ολυμπιακά έργα. Τα 600 εκατ. ευρώ του προϋπολογισμού έχουν ήδη γίνει 1,04 δισ. Και δεν αναμένεται να λειτουργήσει πριν από το 2022!
Μέχρι και η ΕΚΤ έπεσε θύμα της γερμανικής κατασκευαστικής… αστοχίας. Το 2010, ο Ζαν Κλοντ Τρισέ, πρόεδρος της τράπεζας εκείνη την περίοδο, ανακοίνωνε την κατασκευή ενός νέου κτηρίου κεντρικής διοίκησης της ΕΚΤ στη Φρανκφούρτη, με υποσχέσεις περί αυστηρής εποπτείας στη δαπάνη. Κουραφέξαλα από Γερμανία και Τρισέ…
Το κτήριο της Φρανκφούρτης όχι μόνο δεν ήταν έτοιμο το 2011, σύμφωνα με το πρόγραμμα, αλλά συνεχίζει να κατασκευάζεται ώς σήμερα. Και το χειρότερο είναι πως η υπολογισθείσα δαπάνη των 850 εκατ. ευρώ έχει ήδη ξεπεράσει το 1 δισ.
Οι Γερμανοί συνειδητοποιούν πια ότι τα μεγάλα έργα που λαμβάνουν χώρα καταναλώνουν χρήμα με πρωτοφανή ρυθμό. Και ότι αυτό οφείλεται σε μια κουλτούρα πολιτικής ατιμίας. Καμία σχέση με το προφίλ «καθαρότητας» που θέλει να περάσει προς τα έξω η Γερμανία. Για να μην πάμε και στις γνωστές περιπτώσεις μίζας εταιρειών, που έχουν προκαλέσει σάλο σε παγκόσμιο επίπεδο.
Και στη Γερμανία, λοιπόν, διαπλεκόμενοι πολιτικοί με εταιρείες αρχικά υποτιμολογούν τεχνητά τα κόστη, παρουσιάζοντας ελκυστικές μακέτες, ακριβώς για να πάρουν την άδεια από τη Βουλή για το κάθε πρότζεκτ. Όταν, όμως, προχωρούν τα έργα, τότε και πανάκριβα αποδεικνύονται, με υπερβάσεις κόστους, αλλά και όχι τελικά τόσο ικανοποιητικά ως κατασκευές.
Ειδικοί από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καρλσρούης πιστεύουν ότι οι λάθος υπολογισμοί κόστους είναι εσκεμμένοι και ότι οι πολιτικοί και στη Γερμανία, όπως στις περισσότερες χώρες, έχουν την τάση να εξαπατούν τους πολίτες σχετικά με τους προϋπολογισμούς των μεγάλων έργων.
Τελικά, η «καλή» Γερμανία δεν διαφέρει και πολύ απ’ όσα γίνονται στις άλλες «κακές» χώρες… Ας το πει κάποιος και στη Μέρκελ, επιτέλους.
Συγκεκριμένα, μεγαλόπνοα δημόσια έργα τεραστίων διαστάσεων αρχίζουν να «σκάνε» στη Γερμανία το ένα μετά το άλλο. Με καθυστερήσεις, γκρίνιες, υπερτιμολογήσεις κι επίσημες έρευνες για διαφθορά. Ένα τσουνάμι σκανδάλων που παίρνει τη μορφή εθνικής ντροπής.
Η αρχή έγινε με το καινούργιο αεροδρόμιο του Βερολίνου, το Berlin-Bradenburg. Το μεγαλύτερο πρότζεκτ της Γερμανίας επρόκειτο να ανοίξει τις πύλες του το 2011, με συνολικό κόστος τα 2,83 δισ. ευρώ. Προς το παρόν, όμως, το αεροδρόμιο δεν λειτουργεί, το ποσό κατασκευής έχει ήδη διπλασιαστεί λόγω κατασκευαστικών ελαττωμάτων και λαθών, ενώ έχει ξεσπάσει κι ένα σκάνδαλο διαφθοράς.
Επίσης, το σύστημα πυροπροστασίας δεν λειτουργεί, το σύστημα μηχανογράφησης είναι τόσο περίπλοκο που μόνο μάγοι της Σίλικον Βάλεϊ θα μπορούσαν να το χειριστούν, και εν ολίγοις το αεροδρόμιο δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί μέχρι το 2016. Πέντε χρόνια πίσω τα έργα, δηλαδή.
Έργα - «ρουφήχτρες»
Στο μεταξύ, η συντήρηση και μόνο των κολοσσιαίων εγκαταστάσεων και συστημάτων κοστίζει στον Γερμανό φορολογούμενο 20 εκατ. ευρώ τον μήνα. Το χειρότερο είναι ότι το αεροδρόμιο, σχεδιασμένο για να υποδέχεται 27 εκατομμύρια επιβάτες το 2011, αναμένεται, σύμφωνα με τους ειδικούς, να φανεί ανεπαρκές όταν τελικά λειτουργήσει. Το «χρυσό» αεροδρόμιο με το που θα ανοίξει τις πύλες του θα αποδειχθεί πολύ ακριβό, πολύ μικρό και πολύ απαρχαιωμένο.
Το αεροδρόμιο, όμως, δεν είναι το μόνο χαστούκι στη γερμανική τελειότητα. Από τη μια άκρη της Γερμανίας ώς την άλλη φιλόδοξα κατασκευαστικά έργα παραδίδονται με μεγάλη καθυστέρηση και, το κυριότερο, με τα κόστη υπερ-διογκωμένα.
◆ Στη Λειψία, μια σιδηροδρομική σήραγγα που έπρεπε να ήταν έτοιμη πριν από πέντε χρόνια παραδόθηκε μόλις φέτος τον Μάιο, με κόστος 1 δισ. ευρώ, το διπλάσιο από το αρχικά ανακοινωθέν.
◆ Στο Αμβούργο, το νέο Μέγαρο Μουσικής επρόκειτο να ολοκληρωθεί το 2009 με αρχικό προϋπολογισμό 180 εκατ. ευρώ. Το Μέγαρο, όμως, ακόμη χτίζεται, με το κόστος να έχει εκτιναχθεί ώς τώρα στα 800 εκατ. ευρώ. Θεωρείται πως ούτε το 2016 θα είναι έτοιμο.
Λόγω της εξόφθαλμης υπέρβασης του κόστους και της χρονικής παράδοσης, η γερμανική Βουλή διέταξε έρευνα. Τον Μάιο, η επιτροπή διερεύνησης εμφάνισε την 640σέλιδη έκθεσή της.
Τα ντοκουμέντα αφορούν ένα διάστημα επτά χρόνων παραπληροφόρησης και λανθασμένων οικονομικών εκτιμήσεων. Η έρευνα κατέδειξε τρομακτικές σπατάλες με τα χρήματα των Γερμανών φορολογουμένων και χτυπητές περιπτώσεις υπερκοστολόγησης. Ενδεικτικά, μόνο το κάθε βουρτσάκι για την τουαλέτα στο Μέγαρο Μουσικής του Αμβούργου κόστισε 300 ευρώ, ενώ η κάθε θήκη για χάρτινες πετσέτες στα μπάνια φτάνει τα 1.000 ευρώ. Ούτε στην Ελλάδα δεν γίνονται αυτά, δηλαδή.
Η κρατική εταιρεία - επικεφαλής του έργου πρόκειται να αντιμετωπίσει τουλάχιστον μία κατηγορία για ποινικό αδίκημα, μια που, σύμφωνα με την έκθεση, είχε ηθελημένα παραπληροφορήσει τη Βουλή σχετικά με όλες τις φάσεις του έργου: Από την εκτίμηση του κόστους μέχρι τα συμβόλαια και τις αδικαιολόγητες αυξήσεις των δαπανών.
Για τα δικαστήρια
Στη Στουτγάρδη, ένα πρότζεκτ που θα μετέτρεπε σε υπόγειο κόμβο τον υπέργειο τερματικό σιδηροδρομικό σταθμό υποτίθεται πως θα παραδινόταν έτοιμο το 2009 και θα στοίχιζε συνολικά 4,5 δισ. ευρώ. Ήδη το κόστος έχει σκαρφαλώσει στα 6,5 δισ. ευρώ, το έργο παραμένει ημιτελές και, μάλιστα, η εθνική σιδηροδρομική υπηρεσία Deutsche Bahn παραδέχθηκε πως ο μόνος λόγος που το συνεχίζει είναι ότι, αν το έργο «ξεγραφτεί», θα βάλει σε ακόμη περισσότερα έξοδα τον γερμανικό λαό.
Στην Κολωνία, μια γραμμή του μετρό αναμένεται να παραδοθεί από το… 2004. Τότε που οι Γερμανοί κατηγορούσαν την Ελλάδα ότι δεν θα μπορέσει να ολοκληρώσει τα Ολυμπιακά έργα. Τα 600 εκατ. ευρώ του προϋπολογισμού έχουν ήδη γίνει 1,04 δισ. Και δεν αναμένεται να λειτουργήσει πριν από το 2022!
Μέχρι και η ΕΚΤ έπεσε θύμα της γερμανικής κατασκευαστικής… αστοχίας. Το 2010, ο Ζαν Κλοντ Τρισέ, πρόεδρος της τράπεζας εκείνη την περίοδο, ανακοίνωνε την κατασκευή ενός νέου κτηρίου κεντρικής διοίκησης της ΕΚΤ στη Φρανκφούρτη, με υποσχέσεις περί αυστηρής εποπτείας στη δαπάνη. Κουραφέξαλα από Γερμανία και Τρισέ…
Το κτήριο της Φρανκφούρτης όχι μόνο δεν ήταν έτοιμο το 2011, σύμφωνα με το πρόγραμμα, αλλά συνεχίζει να κατασκευάζεται ώς σήμερα. Και το χειρότερο είναι πως η υπολογισθείσα δαπάνη των 850 εκατ. ευρώ έχει ήδη ξεπεράσει το 1 δισ.
Οι Γερμανοί συνειδητοποιούν πια ότι τα μεγάλα έργα που λαμβάνουν χώρα καταναλώνουν χρήμα με πρωτοφανή ρυθμό. Και ότι αυτό οφείλεται σε μια κουλτούρα πολιτικής ατιμίας. Καμία σχέση με το προφίλ «καθαρότητας» που θέλει να περάσει προς τα έξω η Γερμανία. Για να μην πάμε και στις γνωστές περιπτώσεις μίζας εταιρειών, που έχουν προκαλέσει σάλο σε παγκόσμιο επίπεδο.
Και στη Γερμανία, λοιπόν, διαπλεκόμενοι πολιτικοί με εταιρείες αρχικά υποτιμολογούν τεχνητά τα κόστη, παρουσιάζοντας ελκυστικές μακέτες, ακριβώς για να πάρουν την άδεια από τη Βουλή για το κάθε πρότζεκτ. Όταν, όμως, προχωρούν τα έργα, τότε και πανάκριβα αποδεικνύονται, με υπερβάσεις κόστους, αλλά και όχι τελικά τόσο ικανοποιητικά ως κατασκευές.
Ειδικοί από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καρλσρούης πιστεύουν ότι οι λάθος υπολογισμοί κόστους είναι εσκεμμένοι και ότι οι πολιτικοί και στη Γερμανία, όπως στις περισσότερες χώρες, έχουν την τάση να εξαπατούν τους πολίτες σχετικά με τους προϋπολογισμούς των μεγάλων έργων.
Τελικά, η «καλή» Γερμανία δεν διαφέρει και πολύ απ’ όσα γίνονται στις άλλες «κακές» χώρες… Ας το πει κάποιος και στη Μέρκελ, επιτέλους.
Πηγή :ΠΟΝΤΙΚΙ
