«Η στράτευση όλων, μέσω των εθελοντικών οργανώσεων, σε έναν θεσμό που δεύτερος δεν υπάρχει, θεσμός που ανυψώνει την ανθρώπινη οντότητα επιβεβαιώνοντας ότι το πραγματικό νόημα της ζωής ολοκληρώνεται, με το να ξέρεις πώς να δίνεις χωρίς αντάλλαγμα».
Αυτό το μήνυμα προσπαθούν να περάσουν οι επιχειρήσεις, οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ), η Τοπική Αυτοδιοίκηση και τα κόμματα της πλουτοκρατίας, μέσα από ένα σύστημα εθελοντών που προσπαθούν να οργανώσουν: Οτι το πραγματικό νόημα της ζωής είναι να δίνεις χωρίς αντάλλαγμα! Το πραγματικό νόημα της ζωής είναι να προσφέρεις, να δουλεύεις και να δημιουργείς και τα ανταλλάγματα, τους καρπούς της δουλειάς να τους «γεύονται» όλοι …...
Στον καπιταλισμό όμως η εθελοντική εργασία δεν είναι έκφραση ταξικής αλληλεγγύης, γιατί δεν την καρπώνεται ο λαός. Δεν είναι τίποτα άλλο παρά απλήρωτη δουλειά, που, σε τελευταία ανάλυση, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τα οφέλη της τα καρπώνονται τα μονοπώλια, ή το αστικό κράτος ως εκφραστής των συλλογικών καπιταλιστικών συμφερόντων. Οταν μιλάμε για εθελοντισμό, αφορά σε απλήρωτη εργασία συνήθως σε κοινωνικές υπηρεσίες που το κράτος θα έπρεπε να τις παρέχει αποκλειστικά και δωρεάν με δεδομένο ότι εισπράττει χρήματα από τους εργαζόμενους μέσω φορολογίας από το λαό. Ο εθελοντισμός συμβάλλει έτσι ώστε το αστικό κράτος να μειώνει συνεχώς από τον προϋπολογισμό τις δαπάνες για κοινωνικές υπηρεσίες και να αυξάνει το μερίδιο εκείνο που δίνει στους κεφαλαιοκράτες. Και τα ίδια τα εθελοντικά προγράμματα της ΕΕ χρηματοδοτούνται από χρήματα των εργαζομένων των χωρών - μελών της Ενωσης, αλλά την ίδια ώρα υλοποιούνται από εθελοντές εργαζόμενους που δεν πληρώνονται για τη δουλειά τους.
Η διάθεση για προσφορά στο κοινωνικό σύνολο υπάρχει στους εργαζόμενους και στους νέους, διότι βλέπουν παντού γύρω τους τις αδικίες και τις ανισότητες να οξύνονται. Αλλωστε, η συμμετοχή στην ταξική πάλη, στα σωματεία και τους μαζικούς φορείς, στο Κόμμα της εργατικής τάξης, γίνεται εθελοντικά και συνειδητά με σκοπό τη βελτίωση της ζωής του λαού και την κατάργηση της εκμετάλλευσης με την ανατροπή του καπιταλισμού. Ωστόσο, σε μια ταξική κοινωνία, όπου μια εκμεταλλεύτρια τάξη ζει σε βάρος των εκμεταλλευόμενων τάξεων, ο όρος «κοινωνικό σύνολο» δε «στέκει». Θα «έστεκε» μόνο αν τον παραγόμενο πλούτο καρπωνόταν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο το σύνολο της κοινωνίας, αν η ανάπτυξη ήταν σε όφελος του λαού και όχι των κερδών. Αν δηλαδή βελτίωνε αντί να χειροτερεύει τους όρους ζωής της εργατικής τάξης. Κάτι τέτοιο δε συμβαίνει. Το «κοινωνικό σύνολο» σε μια ταξική κοινωνία είναι διαιρεμένο σε τάξεις με ασυμβίβαστες αντιθέσεις και εντελώς αντίθετα συμφέροντα και ως εκ τούτου ο εθελοντισμός που ενισχύει την κοινωνική συνοχή και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου δεν πρέπει να αφορά κανένα νέο, καμιά νέα από τα λαϊκά στρώματα.
Ο εθελοντισμός που οργανώνεται από τα μονοπώλια και τις ιμπεριαλιστικές Ενώσεις είναι συνυφασμένος με τη λειτουργία και σε όφελος της κυρίαρχης τάξης. Αλλωστε, μόνο ως εξασφάλιση «δεξιότητας» για την πώληση της εργατικής δύναμης ίσως με καλύτερους όρους μπορεί να λογαριαστεί και να παρουσιαστεί. Αντίθετα, η αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων, η αλληλοβοήθεια και συμπαράσταση σε συνδυασμό με την αγωνιστική στάση ζωής είναι τα γνήσια ιδανικά των λαϊκών στρωμάτων. Η ανιδιοτελής προσφορά βρίσκει την πλήρη έκφρασή της σε μια κοινωνία όπου τον πλούτο που παράγεται θα τον καρπώνονται αυτοί που τον παράγουν και η εργασία θα είναι έτσι οργανωμένη ώστε να υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και θα προχωράει μπροστά το σύνολο της κοινωνίας.
Αυτό το μήνυμα προσπαθούν να περάσουν οι επιχειρήσεις, οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ), η Τοπική Αυτοδιοίκηση και τα κόμματα της πλουτοκρατίας, μέσα από ένα σύστημα εθελοντών που προσπαθούν να οργανώσουν: Οτι το πραγματικό νόημα της ζωής είναι να δίνεις χωρίς αντάλλαγμα! Το πραγματικό νόημα της ζωής είναι να προσφέρεις, να δουλεύεις και να δημιουργείς και τα ανταλλάγματα, τους καρπούς της δουλειάς να τους «γεύονται» όλοι …...
Στον καπιταλισμό όμως η εθελοντική εργασία δεν είναι έκφραση ταξικής αλληλεγγύης, γιατί δεν την καρπώνεται ο λαός. Δεν είναι τίποτα άλλο παρά απλήρωτη δουλειά, που, σε τελευταία ανάλυση, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τα οφέλη της τα καρπώνονται τα μονοπώλια, ή το αστικό κράτος ως εκφραστής των συλλογικών καπιταλιστικών συμφερόντων. Οταν μιλάμε για εθελοντισμό, αφορά σε απλήρωτη εργασία συνήθως σε κοινωνικές υπηρεσίες που το κράτος θα έπρεπε να τις παρέχει αποκλειστικά και δωρεάν με δεδομένο ότι εισπράττει χρήματα από τους εργαζόμενους μέσω φορολογίας από το λαό. Ο εθελοντισμός συμβάλλει έτσι ώστε το αστικό κράτος να μειώνει συνεχώς από τον προϋπολογισμό τις δαπάνες για κοινωνικές υπηρεσίες και να αυξάνει το μερίδιο εκείνο που δίνει στους κεφαλαιοκράτες. Και τα ίδια τα εθελοντικά προγράμματα της ΕΕ χρηματοδοτούνται από χρήματα των εργαζομένων των χωρών - μελών της Ενωσης, αλλά την ίδια ώρα υλοποιούνται από εθελοντές εργαζόμενους που δεν πληρώνονται για τη δουλειά τους.
Η διάθεση για προσφορά στο κοινωνικό σύνολο υπάρχει στους εργαζόμενους και στους νέους, διότι βλέπουν παντού γύρω τους τις αδικίες και τις ανισότητες να οξύνονται. Αλλωστε, η συμμετοχή στην ταξική πάλη, στα σωματεία και τους μαζικούς φορείς, στο Κόμμα της εργατικής τάξης, γίνεται εθελοντικά και συνειδητά με σκοπό τη βελτίωση της ζωής του λαού και την κατάργηση της εκμετάλλευσης με την ανατροπή του καπιταλισμού. Ωστόσο, σε μια ταξική κοινωνία, όπου μια εκμεταλλεύτρια τάξη ζει σε βάρος των εκμεταλλευόμενων τάξεων, ο όρος «κοινωνικό σύνολο» δε «στέκει». Θα «έστεκε» μόνο αν τον παραγόμενο πλούτο καρπωνόταν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο το σύνολο της κοινωνίας, αν η ανάπτυξη ήταν σε όφελος του λαού και όχι των κερδών. Αν δηλαδή βελτίωνε αντί να χειροτερεύει τους όρους ζωής της εργατικής τάξης. Κάτι τέτοιο δε συμβαίνει. Το «κοινωνικό σύνολο» σε μια ταξική κοινωνία είναι διαιρεμένο σε τάξεις με ασυμβίβαστες αντιθέσεις και εντελώς αντίθετα συμφέροντα και ως εκ τούτου ο εθελοντισμός που ενισχύει την κοινωνική συνοχή και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου δεν πρέπει να αφορά κανένα νέο, καμιά νέα από τα λαϊκά στρώματα.
Ο εθελοντισμός που οργανώνεται από τα μονοπώλια και τις ιμπεριαλιστικές Ενώσεις είναι συνυφασμένος με τη λειτουργία και σε όφελος της κυρίαρχης τάξης. Αλλωστε, μόνο ως εξασφάλιση «δεξιότητας» για την πώληση της εργατικής δύναμης ίσως με καλύτερους όρους μπορεί να λογαριαστεί και να παρουσιαστεί. Αντίθετα, η αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων, η αλληλοβοήθεια και συμπαράσταση σε συνδυασμό με την αγωνιστική στάση ζωής είναι τα γνήσια ιδανικά των λαϊκών στρωμάτων. Η ανιδιοτελής προσφορά βρίσκει την πλήρη έκφρασή της σε μια κοινωνία όπου τον πλούτο που παράγεται θα τον καρπώνονται αυτοί που τον παράγουν και η εργασία θα είναι έτσι οργανωμένη ώστε να υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και θα προχωράει μπροστά το σύνολο της κοινωνίας.
πηγή:ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
