Η αλήθεια είναι ότι το τελευταίο διαφημιστικό σποτ της jumbo-σακούλας είναι η επιτομή της βλακείας, του άξεστου μικροαστισμού και ενός άγαρμπου δήθεν χιούμορ που γαργαλάει τις ευαίσθητες χορδές των λεγόμενων... Γκούφι της διπλανής μας πόρτας.
Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η πρώτη μούντζα... έπεσε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του σποτ στο Λονδίνο (!) όπως για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου φαίνεται στη διαφήμιση και συγκεκριμένα στο 0:53 λεπτό.
Διότι τι άλλο μπορεί να είναι, εκτός από επιτομή της βλακείας και του άξεστου μικροαστισμού, η αποθέωση της πλαστικής σακούλας, της jumbo-σακούλας, που είναι παιχνιδιάρα και διάσημη (sic).
♦ Που είναι ιδανική ακόμα και για αγκαλιές και απόκρυφες εξομολογήσεις του ξενιτεμένου Έλληνα, ο οποίος πέφτει σέκος όταν τη βλέπει μπροστά του.
♦ Που οι πλαστικές της ίνες έχουν ποτίσει το είναι του, έχουν γίνει ένα με τις πλαστικές του αναμνήσεις.
Και αύριο, ποιος ξέρει, μπορεί να αναδειχθεί και η ιδανική, υπάκουη παρτενέρ για όλες τις στάσεις του Κά-μα Σούτρα.
Είναι, όμως, η επιτομή της βλακείας επιτυχημένη διαφήμιση; Ασφαλώς και είναι. Όχι, όμως, επειδή έγινε ακόμη μια φορά talk of the town με τα πλείστα αρνητικά σχόλια. Όχι γιατί είναι ο ορισμός του «Δεν έχει σημασία τι γράφουv για σένα, αρκεί να γράφουν σωστά το όνομά σου».
Το διαφημιστικό σποτ είναι επιτυχημένο διότι οι εμπνευστές του έχουν συλλάβει σε όλο της το μεγαλείο τη φιλοσοφία της επιχείρησης. Ευτέλεια, νεοπλουτισμός, πλαστικούρα, κουτοπονηριά, χιουμορίλα. Και όλα αυτά τα στοιχεία τα απέδωσαν ιδανικά στο τηλεοπτικό σποτ. Πλαστικό και μπάζωμα δάσους!
Την ίδια ώρα που παγκοσμίως η πλαστική σακούλα έχει μπει στο απόσπασμα, την ίδια ώρα που το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με ψήφισμά του ζητάει να μειωθεί η χρήση της πλαστικής σακούλας κατά 50% μέχρι το 2017 και κατά 80% μέχρι το 2019 με έτος αναφοράς το 2010, το Jumbo κάνει «θεά» την jumbo-σακούλα, το άκρως επικίνδυνο πλαστικό.
Την ίδια ώρα που όλο και περισσότερες χώρες εξετάζουν είτε την απαγόρευσή τους είτε την επιβολή τέλους για να αποθαρρύνουν τη χρήση τους, στην Ελλάδα, μια επιχείρηση έχει οικοδομήσει το όνομά της πάνω σε μια πλαστική σακούλα.
Θα πείτε, βέβαια, ότι αυτά είναι ψιλά γράμματα και ότι μια επιχείρηση παιχνιδιών, και πολύ περισσότερο μια διαφημιστική καμπάνια, δεν έχει στόχο ούτε να διαπαιδαγωγήσει ούτε να σηκώσει παντιέρα για τα αυτονόητα περιβαλλοντικά αιτήματα της εποχής. Πολύ περισσότερο εάν η διαφημιστική καμπάνια γίνεται για λογαριασμό κάποιου που έχει καταδικαστεί πρωτόδικα για καταστροφή δασικής έκτασης!
Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο εμπνευστής «αγκαλίτσας» της πλαστικής σακούλας καταδικάστηκε πριν από περίπου έναν χρόνο από το ΙΑ Τριμελές Πλημμελειοδικείο για μπάζωμα δασικής έκτασης. Συγκεκριμένα, ο ιδιοκτήτης της jumbo-σακούλας Απόστολος Βακάκης καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 18 μηνών με αναστολή και χρηματικό πρόστιμο 100.200 ευρώ μαζί με τον πρώην δήμαρχο Κηφισιάς Ν. Χιωτάκη.
Ο «jumbo-σακούλας» καταδικάστηκε πρωτόδικα επειδή, ενώ έφτιαχνε την πισίνα του, πέταξε τα μπάζα σε δασική έκταση 4 στρεμμάτων προκαλώντας την κινητοποίηση των κατοίκων και του Δασαρχείου Πεντέλης. Μπορεί, λοιπόν, κανείς να περιμένει από κάποιον που μπάζωσε δάσος να έχει ευαισθησία για τις καταστροφικές συνέπειες της πλαστικής σακούλας; Ασφαλώς όχι. Όμως, σίγουρα, πρόκειται για χαρακτηριστικά δείγματα ευτέλειας, νεοπλουτισμού και κουτοπονηριάς.
Μια σακούλα και ο μισθός!
Το πιο ακραίο παράδειγμα, πάντως, αποθέωσης της jumbo-σακούλας δεν είναι το τελευταίο σποτ με τον εραστή του πλαστικού. Είναι η μισθολογική πολιτική της επιχείρησης, που, όπως φαίνεται, όλα τα υπολογίζει σε σακούλες...
Για του λόγου το ασφαλές, υπενθυμίζουμε τον σάλο που είχε ξεσπάσει πριν από περίπου έναν χρόνο, όταν η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας είχε καταγγείλει την πρακτική της εταιρείας. Τότε είχε επισημάνει χαρακτηριστικά ο οργανωτικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Παναγιώτης Κυριακούλιας:
«Η εργοδοσία του καταστήματος είναι στην πρωτοπορία της εφαρμογής των αντεργατικών νόμων και των μισθών πείνας, αφού πληρώνει τους 4ωρους νέους κάτω από 200 ευρώ. Αναδεικνύεται σε γκέτο εργοδοτικής τρομοκρατίας, με άθλιες εργασιακές συνθήκες, που παραπέμπουν στον Μεσαίωνα και στις εργασιακές ζούγκλες των μνημονίων. Αυτό είναι το μνημόνιο και οι εργοδότες του μνημονίου».
Για να το κάνουμε λιανά, η Ομοσπονδία είχε καταγγείλει ότι τις περιόδους με αυξημένη κίνηση, όπως Χριστούγεννα, Πάσχα και κατά την έναρξη της σχολικής χρονιάς, η εταιρεία προσλαμβάνει νέους κάτω των 25 ετών με μηνιαία σύμβαση 4ωρης απασχόλησης προς 180 ευρώ τον μήνα. Δηλαδή προς 2,25 ευρώ την ώρα.
Δηλαδή με μισθό... πλαστικής σακούλας!
Εν ολίγοις, η αποθέωση της jumbo-σακούλας δεν είναι διαφημιστικό εύρημα, το οποίο μπορεί κάποιος να το θεωρήσει καλό ή κακό. Είναι η άποψη της επιχείρησης. Πλαστική, ευτελής άποψη σε κάθε ευκαιρία. Από τα μπάζα στη δασική έκταση μέχρι τους μισθούς σακούλας...
Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η πρώτη μούντζα... έπεσε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του σποτ στο Λονδίνο (!) όπως για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου φαίνεται στη διαφήμιση και συγκεκριμένα στο 0:53 λεπτό.Διότι τι άλλο μπορεί να είναι, εκτός από επιτομή της βλακείας και του άξεστου μικροαστισμού, η αποθέωση της πλαστικής σακούλας, της jumbo-σακούλας, που είναι παιχνιδιάρα και διάσημη (sic).
♦ Που είναι ιδανική ακόμα και για αγκαλιές και απόκρυφες εξομολογήσεις του ξενιτεμένου Έλληνα, ο οποίος πέφτει σέκος όταν τη βλέπει μπροστά του.
♦ Που οι πλαστικές της ίνες έχουν ποτίσει το είναι του, έχουν γίνει ένα με τις πλαστικές του αναμνήσεις.
Και αύριο, ποιος ξέρει, μπορεί να αναδειχθεί και η ιδανική, υπάκουη παρτενέρ για όλες τις στάσεις του Κά-μα Σούτρα.
Είναι, όμως, η επιτομή της βλακείας επιτυχημένη διαφήμιση; Ασφαλώς και είναι. Όχι, όμως, επειδή έγινε ακόμη μια φορά talk of the town με τα πλείστα αρνητικά σχόλια. Όχι γιατί είναι ο ορισμός του «Δεν έχει σημασία τι γράφουv για σένα, αρκεί να γράφουν σωστά το όνομά σου».
Το διαφημιστικό σποτ είναι επιτυχημένο διότι οι εμπνευστές του έχουν συλλάβει σε όλο της το μεγαλείο τη φιλοσοφία της επιχείρησης. Ευτέλεια, νεοπλουτισμός, πλαστικούρα, κουτοπονηριά, χιουμορίλα. Και όλα αυτά τα στοιχεία τα απέδωσαν ιδανικά στο τηλεοπτικό σποτ. Πλαστικό και μπάζωμα δάσους!
Την ίδια ώρα που παγκοσμίως η πλαστική σακούλα έχει μπει στο απόσπασμα, την ίδια ώρα που το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με ψήφισμά του ζητάει να μειωθεί η χρήση της πλαστικής σακούλας κατά 50% μέχρι το 2017 και κατά 80% μέχρι το 2019 με έτος αναφοράς το 2010, το Jumbo κάνει «θεά» την jumbo-σακούλα, το άκρως επικίνδυνο πλαστικό.
Την ίδια ώρα που όλο και περισσότερες χώρες εξετάζουν είτε την απαγόρευσή τους είτε την επιβολή τέλους για να αποθαρρύνουν τη χρήση τους, στην Ελλάδα, μια επιχείρηση έχει οικοδομήσει το όνομά της πάνω σε μια πλαστική σακούλα.
Θα πείτε, βέβαια, ότι αυτά είναι ψιλά γράμματα και ότι μια επιχείρηση παιχνιδιών, και πολύ περισσότερο μια διαφημιστική καμπάνια, δεν έχει στόχο ούτε να διαπαιδαγωγήσει ούτε να σηκώσει παντιέρα για τα αυτονόητα περιβαλλοντικά αιτήματα της εποχής. Πολύ περισσότερο εάν η διαφημιστική καμπάνια γίνεται για λογαριασμό κάποιου που έχει καταδικαστεί πρωτόδικα για καταστροφή δασικής έκτασης!
Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο εμπνευστής «αγκαλίτσας» της πλαστικής σακούλας καταδικάστηκε πριν από περίπου έναν χρόνο από το ΙΑ Τριμελές Πλημμελειοδικείο για μπάζωμα δασικής έκτασης. Συγκεκριμένα, ο ιδιοκτήτης της jumbo-σακούλας Απόστολος Βακάκης καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 18 μηνών με αναστολή και χρηματικό πρόστιμο 100.200 ευρώ μαζί με τον πρώην δήμαρχο Κηφισιάς Ν. Χιωτάκη.
Ο «jumbo-σακούλας» καταδικάστηκε πρωτόδικα επειδή, ενώ έφτιαχνε την πισίνα του, πέταξε τα μπάζα σε δασική έκταση 4 στρεμμάτων προκαλώντας την κινητοποίηση των κατοίκων και του Δασαρχείου Πεντέλης. Μπορεί, λοιπόν, κανείς να περιμένει από κάποιον που μπάζωσε δάσος να έχει ευαισθησία για τις καταστροφικές συνέπειες της πλαστικής σακούλας; Ασφαλώς όχι. Όμως, σίγουρα, πρόκειται για χαρακτηριστικά δείγματα ευτέλειας, νεοπλουτισμού και κουτοπονηριάς.
Μια σακούλα και ο μισθός!
Το πιο ακραίο παράδειγμα, πάντως, αποθέωσης της jumbo-σακούλας δεν είναι το τελευταίο σποτ με τον εραστή του πλαστικού. Είναι η μισθολογική πολιτική της επιχείρησης, που, όπως φαίνεται, όλα τα υπολογίζει σε σακούλες...
Για του λόγου το ασφαλές, υπενθυμίζουμε τον σάλο που είχε ξεσπάσει πριν από περίπου έναν χρόνο, όταν η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας είχε καταγγείλει την πρακτική της εταιρείας. Τότε είχε επισημάνει χαρακτηριστικά ο οργανωτικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Παναγιώτης Κυριακούλιας:
«Η εργοδοσία του καταστήματος είναι στην πρωτοπορία της εφαρμογής των αντεργατικών νόμων και των μισθών πείνας, αφού πληρώνει τους 4ωρους νέους κάτω από 200 ευρώ. Αναδεικνύεται σε γκέτο εργοδοτικής τρομοκρατίας, με άθλιες εργασιακές συνθήκες, που παραπέμπουν στον Μεσαίωνα και στις εργασιακές ζούγκλες των μνημονίων. Αυτό είναι το μνημόνιο και οι εργοδότες του μνημονίου».
Για να το κάνουμε λιανά, η Ομοσπονδία είχε καταγγείλει ότι τις περιόδους με αυξημένη κίνηση, όπως Χριστούγεννα, Πάσχα και κατά την έναρξη της σχολικής χρονιάς, η εταιρεία προσλαμβάνει νέους κάτω των 25 ετών με μηνιαία σύμβαση 4ωρης απασχόλησης προς 180 ευρώ τον μήνα. Δηλαδή προς 2,25 ευρώ την ώρα.
Δηλαδή με μισθό... πλαστικής σακούλας!
Εν ολίγοις, η αποθέωση της jumbo-σακούλας δεν είναι διαφημιστικό εύρημα, το οποίο μπορεί κάποιος να το θεωρήσει καλό ή κακό. Είναι η άποψη της επιχείρησης. Πλαστική, ευτελής άποψη σε κάθε ευκαιρία. Από τα μπάζα στη δασική έκταση μέχρι τους μισθούς σακούλας...
Πηγή : Το Ποντίκι
