Θέλουν να βάλουν όλες τις πολιτικές στο ίδιο
καζάνι ,για να θεωρηθούν όλοι συνυπεύθυνοι για όλα τα δεινά της μεταπολίτευσης.
Ο Ευ. Βενιζέλος στην ομιλία του στην Εθνική Συνδιάσκεψη, δεσμεύτηκε
για πιστή τήρηση του μνημονίου και τη λήψη όσων αντιλαϊκών μέτρων επιτάσσει το
συμφέρον της πλουτοκρατίας, ενώ επιτέθηκε σε όσους αγωνίζονται εναντίον της
επιβολής των βάρβαρων μέτρων, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να υποστηρίξει ότι
το ΠΑΣΟΚ «άργησε να κάνει ρήξεις με τις συντεχνίες». Επιτέθηκε στο
ταξικό κίνημα και το ΚΚΕ κάνοντας λόγο για «ψευτοσυνδικαλισμό και
αριστερόστροφο τυχοδιωκτισμό», ενώ προχώρησε σε μια επικίνδυνη και
αντιδραστική διατύπωση, αναφερόμενος «σε λαούς, σε κοινωνίες, σε εκλογικά
σώματα» που προσχωρούν σε «συντηρητικές αντιλήψεις».
Ο ίδιος επιδόθηκε σε ανοιχτή κοροϊδία του λαού, αρχικά με «ένα
ευχαριστώ προς το λαό για τις θυσίες» και ένα«συγγνώμη» για τα
δήθεν «λάθη» του ΠΑΣΟΚ.
Αναμασώντας τις αθλιότητες που είπε τις προάλλες από το βήμα της
Βουλής, ο Α. Σαμαράς στη Καλαμάτα, ισχυρίστηκε προκλητικά ότι η «η
Αριστερά δεν προτείνει κάτι διαφορετικό και προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την
απελπισία του κόσμου»,κατασυκοφαντώντας την.
Εμφάνισε ακόμα τα δικαιώματα και τους αγώνες της εργατικής τάξης και
του λαού ως«βασικούς υπεύθυνους για την κρίση και τα δεινά που ζούμε». Η
επεξήγηση αποτελεί ωμή συκοφαντία και στοχοποίηση του ταξικού κινήματος αφού,
όπως είπε ο Σαμαράς, «έδιωξαν επιχειρήσεις από την Ελλάδα. Έδιωξαν
επενδύσεις από την Ελλάδα. Έδιωξαν τουρίστες από την Ελλάδα. Επέβαλαν ακαμψία
στις αγορές. Έκαναν τα πάντα για να μην έρθουν ιδιωτικά πανεπιστήμια στην
Ελλάδα».
Ο πρόεδρος της ΝΔ δεν περιορίστηκε μόνο στη βάναυση κακοποίηση της
πραγματικότητας και τη συκοφαντία, αλλά προχώρησε και σε προβοκάτσιες
υποστηρίζοντας ότι «προστάτεψαν ή ανέχθηκαν το όργιο των
κουκουλοφόρων» και πως «έχουν ενοχοποιήσει την έννοια της ασφάλειας,
όπως έχουν ενοχοποιήσει την επιχειρηματικότητα».
Στη βάση αυτή προανήγγειλε ενίσχυση της καταστολής των λαϊκών αγώνων
μετά τις εκλογές. Στο όνομα «της ασφάλειας των πολιτών»που αναγόρευσε ως
δεύτερη προτεραιότητα, μετά την «ανάκαμψη», προανήγγειλε ένταση της
αστυνομοκρατίας, κατάργηση των διαδηλώσεων, ανελέητο κυνήγι κατά των
μεταναστών. «Μιλάω για μια ευρύτερη στρατηγική να ανακτήσουμε το κέντρο
της Αθήνας - και άλλων πόλεων - περιοχές δηλαδή που, να το πούμε καθαρά,
βρίσκονται πια εκτός ελέγχου», τόνισε χαρακτηριστικά, συμπληρώνοντας στο
ίδιο ύφος: «Μιλάω και για την αλλαγή όλου του δικονομικού πλαισίου που
εμποδίζει την αστυνόμευση και αποθρασύνει τους εγκληματίες».
Ο Γ. Καρατζαφέρης κατήγγειλε το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, με τους οποίους
συγκυβέρνησε, για «φοβικά σύνδρομα απέναντι στις συντεχνίες που
απαιτούσαν, επιτρέποντας και δίνοντας χώρο στο ΚΚΕ να κάνει κουμάντο στην
Ελλάδα, όχι ως κυβέρνηση, αλλά ελέγχοντας όλα τα συνδικάτα»!
Ξεφυλλίζοντας εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας, όσο και αν ψάξεις δεν
θα βρεις κουβέντα της προκοπής για την αριστερά. Απεναντίας, αν υπάρξει
αναφορά, αυτή θα είναι συνήθως λίβελος, οδοστρωτήρας, απαξίωση. Αλλά και στα
τηλεοπτικά κανάλια η εικόνα δεν είναι καλύτερη.
Ο φόβος τους είναι προφανής, το ζήτημα είναι τι ακριβώς φοβούνται...
Μήπως είναι η δημοσκοπική της άνοδος αυτή που τους ανησυχεί;
Μήπως είναι η διάλυση των παραδοσιακών σχέσεων που είχαν οι δυνάμεις
του δικομματισμού με ευρύτερα κοινωνικά στρώματα;
Μήπως είναι η οργή της κοινωνίας, οι αντιστάσεις, τα πρόσωπα που
γυρνούν το κεφάλι τους προς τα αριστερά όταν συναντούν τους εκπροσώπους του
μνημονίου;
Μήπως είναι η ανυπακοή στους αντιλαϊκούς νόμους, η δυσκολία να
τιθασεύσουν την αμφισβήτηση των ανθρώπων στο «μονόδρομο» της εξαθλίωσής τους;
Οι δυνάμεις της εξουσίας γνωρίζουν καλά, καλύτερα από εμάς, ότι για να κερδίσουν, ή έστω για να μην χάσουν, τον πόλεμο που κήρυξαν εναντίον των λαϊκών στρωμάτων, χρειάζεται να απαξιωθεί η διαμαρτυρία ως επικίνδυνη για το έθνος και ταυτόχρονα να βάλουν στο ίδιο καζάνι με αυτές, ως συνυπεύθυνους για όλα τα δεινά της μεταπολίτευσης, όλους τους Έλληνες (μαζί τα φάγαμε).
Οι δυνάμεις της εξουσίας γνωρίζουν καλά, καλύτερα από εμάς, ότι για να κερδίσουν, ή έστω για να μην χάσουν, τον πόλεμο που κήρυξαν εναντίον των λαϊκών στρωμάτων, χρειάζεται να απαξιωθεί η διαμαρτυρία ως επικίνδυνη για το έθνος και ταυτόχρονα να βάλουν στο ίδιο καζάνι με αυτές, ως συνυπεύθυνους για όλα τα δεινά της μεταπολίτευσης, όλους τους Έλληνες (μαζί τα φάγαμε).
Έτσι, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη σχέδιο φίμωσης της αριστεράς, αλλά
και κατασυκοφάντησής της , ενώ την ίδια στιγμή την κατηγορούν θρασύτατα ότι
είναι μέρος του προβλήματος, ακόμα και ότι είναι αυτή που με το λαϊκισμό της
οδήγησε τη χώρα στην οικονομική καταστροφή!